Leven gered in restaurant door bizar toeval: 'Had geen zin in een frietje'
"We waren naar een carnavalsfeestje", blikt Peter terug. "We liepen rond acht uur een restaurant binnen en daar had net iemand een hartstilstand."
"Wat een team!"
"Het slachtoffer zat op een stoel, met zijn rug naar me toe toen het mis ging", vult een medewerker van het restaurant aan. "Ineens begonnen mensen te schreeuwen om een dokter. Ik pakte meteen mijn telefoon om 112 te bellen en mensen begonnen meteen te reanimeren."
De beveiligers van Peter Schouten zagen dit, twijfelden geen moment en namen de reanimatie over. "Wat een team!", verzucht de advocaat vol trots. "De ene begon meteen met het geven van hartmassage, een ander haalde het braaksel en kunstgebit uit de keel van het slachtoffer, de derde rende weg om de AED uit de pantserbak te halen, terwijl de de vierde de communicatie verzorgde."
Iemand die paniekerig in de weg bleef staan, werd netjes weg gedirigeerd. "Er werd meteen een bartafel voor de op de grond liggende man geschoven. Er werd een groot mes gebracht om zijn kleren weg te snijden. Een beveiliger nam de reanimatie op zich, rennend kwam de man met de AED binnen en na een minuut of acht kon het slachtoffer ademend door het toegesnelde ambulancepersoneel worden meegenomen."
"Zelfs als afleidingsmanoeuvre had dit niet gewerkt."
Schouten hoopt dat het bejaarde slachtoffer het redt. Hij is in ieder geval enorm onder de indruk van hoe iedereen in de zaak te werk ging bij dit noodgeval. "Mannen, wat een toppers zijn jullie!"
Wat hij daarnaast bijzonder vindt, is hoe zijn beveiligers tijdens het redden van het slachtoffer ook nog op hem bleven letten. "Blijft u daar even staan meneer", kreeg hij te horen. "Dan zie ik u goed."
Daar gaf Schouten uiteraard gehoor aan. "Zelfs als afleidingsmanoeuvre had dit dus niet gewerkt!"
"Zo'n klein verschil kan er dus zijn tussen leven en dood..."
Schouten spreekt van een bizar toeval dat hij met zijn beveiligers in deze situatie terechtkwam. Ze waren op zoek naar een plaats om wat te eten en bij twee andere restaurants konden ze niet terecht. Daarop liepen ze richting een snackbar, maar daar zag Peter niet zoveel in.
"Op de hoek zag ik een restaurant met een lege tafel bij het raam. Daarop zei ik: laten we hier gaan eten. Zo'n klein verschil kan er dus zijn tussen leven en dood... Het universum is miraculeus. Een leven gered omdat ik geen zin had in een frietje..."