“Ik ben mijn oma afgelopen jaar verloren aan een kanker en mijn moeder in 2009. Daarom wilde ik geld inzamelen voor het goede doel”, zegt Josca. Het idee om met zijn tweetakt-brommertjes met fietspedalen van Breda naar Parijs te rijden, kreeg Josca afgelopen zomer. Op de terugweg van vakantie reed hij langs Parijs en het viel hem mee hoe dichtbij huis de Franse hoofdstad ligt. Ik dacht meteen: dit kan ook op de brommer”, vertelt Josca enthousiast.

Vanaf dat moment liet het idee hem niet meer los. “Ik deelde mijn plannen voorzichtig met vrienden en familie, maar de meesten keken me gek aan.” Dat hield de brommerliefhebber niet tegen: “Ik wist zeker dat ik dit ging doen, dan wilde ik er ook iets nuttigs van maken”, vertelt Josca.

Na een heftige periode stapte hij vijf dagen geleden vastberaden op zijn brommer. Dat deed hij niet alleen. Waar de meesten niet stonden te springen, was goede vriend en mede-brommergek Rik meer dan bereid om met hem mee te gaan. “Met Rik rij ik vaker brommertochtjes”, vertelt Josca. “Hij was al snel net zo enthousiast als ik.”

In drie dagen tijd reden ze naar Parijs en dat ging, op zijn zachtst gezegd, niet altijd over rozen. “Dag één was verschrikkelijk”, lacht Josca. “Het was code geel en het regende keihard. Toen we Breda uitreden, waren we al doorweekt”, vertelt hij. “En na zeventien kilometer kreeg Rik een lekke band”, zucht hij.

Na anderhalf uur sleutelen in de regen en kou lukte het de achterband te plakken. De klappertandjes veranderden langzaam weer in een glimlach, maar de blijdschap duurde niet lang. Ruim 25 kilometer later viel Rik zijn brommer uit.

Nog steeds doorweekt en inmiddels in de vrieskou en de sneeuw sleutelen ze verder, maar de brommer was niet meer te repareren. “Het enige geluk was dat we dicht bij huis waren. De veegwagen is een nieuwe komen brengen, maar inmiddels lagen we wel ruim honderd kilometer achter op schema.”

Maar na regen, en sneeuw, komt zonneschijn: “Op de tweede dag hebben we ruim tweehonderd kilometer gereden.” De heren bromden dagelijks ruim acht uur per dag en de zware tas en hobbelwegen begonnen hun tol te eisen. “We waren gesloopt, maar de prachtige Franse wegen maakten veel goed. Toen we eindelijk de stad inreden waren we trots, maar we waren ook te moe om het echt te beseffen”, zegt Josca.

Woensdagavond kwam het tweetal weer terug. Bij het huis van Rik werden ze op verzoek ontvangen met een Hollandse maaltijd: aardappels, groenten en vlees. “Daar hadden we echt zin in”, lacht Josca. “Er waren veel meer donaties gedaan dan we hadden verwacht, dat was heel bijzonder.”

De teller staat nu op 3.500 euro. “Hopelijk besluiten mensen die van ons avontuur horen de komende dagen nog iets bij te dragen.”