Bart strijdt vanaf de geboorte tegen zijn beperking. Zijn voeten staan naar beneden gericht en de tenen wijzen richting het andere been. Die afwijkende stand lijkt op het uiteinde van een golfclub, vandaar de naam clubfoot. In het Nederlands verbasterd tot klompvoet. Dertien operaties rijgen zijn jeugdherinneringen aan elkaar.

De lijdensweg liep verder. Dwars door school en vrije tijd. Hardvochtig gepest, spottende bijnamen, aan de kant van het schoolplein kijken naar spelende klasgenootjes, geen voetbalkamp met zijn vrienden. "Ik heb er erg mee geworsteld. Geen pretje", kijkt hij terug.

"Wat lichamelijk niet lukte, compenseerde ik geestelijk. Studeren ging me goed af. Ik deed er alles aan om de beste van de klas te worden." Het waren glanzende rapporten met een dof randje.

De drang om zich te bewijzen sleet op latere leeftijd langzaam. De noodzaak om te bewegen ook. "Zelfs naar de winkel lopen, was vaak al te veel. Het maakte me onzeker. Ik voelde me een grijze muis, altijd stil in een hoekje."

Bart veranderde van puber in een man, de man werd een kolos. "Een groepsreis in Zuid-Afrika was het kantelpunt. We zouden een trektocht maken per paard. Iedereen moest vooraf op de weegschaal om het juiste paard te bepalen. De teller stond voor mij stil op 110 kilo."

Dat getal beukte tegen zijn bevattingsvermogen. Met een klap was er het besef: "Als ik wil veranderen, moet dat nu." Bart past zijn levenspatroon aan. De vrijblijvende fitness veranderde in een Spartaans regime. Voor iedereen uit, om zes uur in de ochtend trainen en daarna aan het werk als technisch tekenaar. Hij draait er zijn hand tegenwoordig niet voor om. Met dank aan zijn personal coach Lester Veerman die hem enorm weet te motiveren.

Bart bouwde niet alleen conditie op. Hij won energie, vond een nieuwe vriendengroep en leerde in 2021 zijn vriendin kennen. Geen eindpunt, maar een opstapje naar meer. Hardlopen over afstanden van 10 kilometer of het afleggen van een halve marathon. "Met een slag-in-het-wiel-stijl", zoals hij met knipoog omschrijft. "Vroeger vond ik hardlopen saai, nu ervaar ik het als vrijheid."

Grenzen verleggen doet hij nog steeds. Op 6 mei loopt hij zijn tweede Iron Viking Run van 42 kilometer. Een tocht door de modder en vol obstakels. Een prestatie voor het goede doel. "Ik haal geld op voor de Stichting Klompvoet nederland. Zodat kinderen met klompvoetjes niet hetzelfde als ik moeten doorstaan. Wanneer ik andermans verhalen daarover lees, springen me de tranen in de ogen."

De behandeling van klompvoeten is tegenwoordig flink verbeterd, ziet Bart. "Het is een proces van jaren. Door vanaf de geboorte voeten te spalken, spieren en banden op te rekken, kan de situatie voor iemand met een klompvoet aanzienlijk verbeteren. Nog voor de puberteit aanbreekt, zonder al te veel beperking lopen, spelen en springen. Daar heeft ieder kind met een klompvoet recht op."

Bart haalt met zijn deelname aan de Viking Run geld op voor de Stichting Klompvoet Nederland.