4 vriendinnen zorgen ervoor dat Jan (90) niet meer eenzaam is
Uit 346 inzendingen hoort de stichting uit Geertruidenberg bij de laatste zes kanshebbers voor de Nationale Vrijwilligersprijs. Daar kijkt Jan niet van op. "Ik heb bewondering voor de dames. Ik miste contact, maar dankzij hen zit ik niet meer in een isolement. Ik zat mezelf thuis op te vreten."
"Veel vrienden van mijn leeftijd zijn overleden."
De familie van Jan woont namelijk ver weg, waardoor de stichting een uitkomst voor hem is. "Met mijn buurman haalde ik herinneringen op aan vroeger, maar hij is helaas overleden net als veel vrienden van mijn leeftijd. Nu kan ik over vroeger praten tijdens het etentje."
Ook buiten het maandelijkse etentje is Jan druk in de weer. "Ik heb er nieuwe vriendschappen gesloten. Ik ga iedere week sjoelen met drie mannen en een vrouw die ik heb ontmoet dankzij de stichting. Dat is heel fijn."
Zelf is hij jarenlang actief geweest als vrijwilliger bij de lokale voetbalclub. "Fijn dat iemand zich nu voor mij inzet. Dat zie je niet meer zo vaak."
"Eenzaamheid is een taboe onder ouderen."
Dat geldt niet voor de vriendinnen achter de stichting. Zij sloten zich in september aan bij de landelijke stichting Met je hart en kwamen in actie, maar dat ging niet meteen vanzelf. "Eenzaamheid is een taboe onder ouderen. Ze willen niet zielig gevonden worden terwijl er heel schrijnende verhalen zijn", vertelt vrijwilliger Karin Dubbelman.
Achteraf blijkt de stichting een groot succes. Ze vullen met gemak twee tafels met zes ouderen tijdens hun etentjes. Er is zelfs een wachtlijst voor ouderen én vrijwilligers. Binnenkort komt er daarom een derde tafel bij.
Volgens Karin een goede zaak want hulp is hard nodig. "Nederland telt 1,6 miljoen ouderen. Dat zullen er door de vergrijzing snel 2,4 miljoen zijn. Zij moeten allemaal zo lang mogelijk op zichzelf wonen waardoor eenzaamheid op de loer ligt."
"Kleine moeite maar je betekent veel."
Aan het beeld dat je gepensioneerd moet zijn voor vrijwilligerswerk maakt ze graag een einde. "Wij zijn allemaal rond de veertig en halen de ouderen een keer per maand op voor een etentje. Daarnaast bellen we ze tussendoor kort. Dat neemt zo weinig tijd en moeite in beslag en betekent zo veel voor deze mensen. Ze zijn blij en dankbaar."
Dat geldt ook voor Jan, die alweer uitkijkt naar het volgende etentje. De vriendinnen horen 16 juni of zij de prijs in ontvangst mogen nemen.