Mostafa vertelt over zijn jeugd: “Toen mijn vader was overleden, miste ik een rolmodel. Ik merkte dat mijn broers en ik niet over onze gevoelens konden praten. Mijn moeder is analfabeet. We moesten haar daardoor vaak helpen. Eigenlijk moest ik als kind al als een volwassene leven. Ik had in die tijd hulp nodig. Dat zie ik ook bij de jongeren die ik nu begeleid."

Een van hen is Ahmed (25) uit Eindhoven. Hij vertelt over zijn jeugd: "Mijn vader had een speciale riem om me te slaan. Hij was erg gewelddadig. Ook mijn moeder kreeg veel klappen. Het was afschuwelijk en ik was doodsbang voor hem. Ik vond het verschrikkelijk om thuis te zijn."

Ahmed is geboren in Veldhoven, maar het gezin verhuisde naar Manchester in Engeland. "Ik hing altijd op straat en kwam in een bende terecht. We pleegden gewelddadige overvallen. Uiteindelijk ben ik opgepakt en belandde ik in de gevangenis. Ik moest twee jaar zitten. Toen besefte ik dat ik iets moest doen met mijn leven, anders zou het mijn dood worden. Ik wist alleen niet hoe."

Toen Ahmed vrijkwam, werd hij terug naar Nederland gestuurd. Hij kwam in Eindhoven terecht. "Ik ben hier nu sinds september. Ik wilde een nieuw leven opbouwen maar ik had geen idee waar ik moest beginnen." Toen kwam hij in contact met Mostafa en zijn stichting.

Mostafa probeert een rolmodel te zijn voor jongens als Ahmed: “We gaan verder dan de meeste hulpverleners. We zijn 24 uur per dag bereikbaar en we duiken echt in hun leefwereld. Dat betekent dat we samen gaan trainen in de sportschool, muziek maken of op straat hangen."

Daarbij zijn ze niet herkenbaar als hulpverlener. "We hebben geen speciale kleding. Jongeren mogen ons noemen zoals ze zelf willen, dus soms noemen ze ons broer of neef. We proberen echt een band met ze op te bouwen. Dat moet echt zijn, van beide kanten. Mijn telefoon gaat niet om vijf uur uit. Ik ben er gewoon, luister en geef me helemaal.“

Mostafa probeert te kijken waar iemands talenten liggen en zoomt daarop in. "Veel van onze jongens zijn in de steek gelaten. Ze zijn beïnvloedbaar en hebben iemand nodig die hen een alternatief biedt. Veel van ons werk is preventief. We proberen jongeren op het rechte pad te houden.”

Ahmed ontmoette Mostafa op de sportschool en is daar erg blij mee: “We trainen vaak samen en we zijn heel fanatiek. Ik kan alles tegen hem zeggen en aan hem vragen, hij voelt als een grote broer. Zijn ondersteuning voelt geweldig. Ik ben zo dankbaar dat ik hem heb mogen ontmoeten.“

Door Mostafa werkt Ahmed nu als verkeersregelaar. "Ik wil graag bodyguard worden en in de beveiliging werken. Ook droom ik van een eigen sportschool. Door de liefde die ik van Mostafa krijg, geloof ik weer in mijn toekomst. Je hoeft geen geweld te gebruiken om iets te bereiken in je leven.“