De vrijwilligers van de Luisterlijn zijn er dag en nacht voor mensen die op dat moment bij niemand met hun verhaal kunnen of durven aankloppen. “Het enige wat ik doe is luisteren zonder dat ik een mening, oordeel of verwijt heb”, zegt Armin die al ruim 1000 gesprekken heeft gevoerd de afgelopen jaren.

Als de 68-jarige vrijwilliger achter zijn computerscherm kruipt en inlogt, gaat de telefoon direct. “Goedemiddag, met de Luisterlijn”, zegt Armin rustig. “Vroeger nam ik altijd vrolijk de telefoon op, maar dat doe ik nu neutraler. Want in de meeste gevallen bellen mensen over minder vrolijke dingen.”

De gesprekken variëren van eenzaamheid, verslaving en rouw tot actuele thema’s zoals de inflatie of oorlog in Oekraïne.

Armin hoort soms de meest schrijnende en pijnlijke verhalen. Een gesprek van jaren geleden herinnert de vrijwilliger zich nog goed. Hij belde die dag met een vrouw die in korte tijd haar man en zoon was verloren. Daardoor kwam ze in de financiële problemen en dreigde ze dakloos te raken. Verder had ze geen contact met familie of vrienden.

“Ik dacht meteen hoe het voor mij zou zijn als ik mijn vrouw, kind en huis kwijt zou raken”, vertelt Armin. “Ik ga mijn eigen leven dan herwaarderen, maar die gedachte moet je aan de kant zetten voor jouw beller. Maar je kunt je daardoor wel beter inbeelden hoe het voor iemand is en een beter gesprek voeren.”

“Ik weet nog dat ze aan het eind van het gesprek zei dat het er echt toe heeft gedaan dat ik er voor haar was. Dan krijg ik ook tranen in mijn ogen.”

De vrijwilligers van de Luisterlijn in Den Bosch voeren zo het ene na het andere gesprek. “Na een echt heftig gesprek ga ik pianospelen. Ik moet dan even mijn hoofd leegmaken voor het volgende gesprek.”

De 1300 vrijwilligers van de Luisterlijn voerden afgelopen jaar landelijk bijna 330.000 gesprekken via de telefoon, chat en mail. En dat worden er alleen maar meer. Waardoor dat komt, weten de vrijwilligers van de Luisterlijn niet. “Tijdens mijn dienst zie ik op mijn beeldscherm bijna altijd een wachtrij staan”, zegt Armin. “Dat kan vervelend zijn als je je verhaal graag kwijt wil.” Om alle oproepen te kunnen beantwoorden, zijn dringend nieuwe vrijwilligers nodig.

Maar die zijn soms lastig te vinden. Want vrijwilligers draaien naast een dienst van 4 uur per week één nachtdienst per maand. Daardoor haken toekomstig vrijwilligers soms af. “En dat is jammer, want toch zijn het vaak de gesprekken in de nacht die dit werk speciaal maken. Daarbij kunnen mensen soms nergens terecht met hun verhaal en dan zijn wij er.”

Geïnteresseerden kunnen zich aanmelden via het formulier op de website van de Luisterlijn.