De naam van de partij staat voor Jong en Ongebonden. "Kortweg: JO. Ik denk daarom niet dat ik ooit nog weg kan bij deze partij”, zegt hij lachend. Jo vertelt hoe het in 1982 allemaal begon. "Met een stel ontevreden jongeren wilden we graag een eigen jongerencentrum. Toen hebben we een leegstaande boerderij in Wilhelminadorp gekraakt die we twee jaar lang daarvoor hebben gebruikt.”

In die tijd was er veel werkloosheid onder jongeren en er was gebrek aan woonruimte. "Omdat er gemeenteraadsverkiezingen aankwamen, gingen we uitzoeken welke partijen iets voor ons konden betekenen. Dat viel tegen. Toen hebben we besloten zelf een partij op te richten."

Jo was toen ‘al’ 27 jaar. Best oud voor een jongere. “Ach, twee waren nog iets ouder, maar de rest was allemaal veel jonger. Die hadden geen tijd om in de gemeenteraad te zitten, maar ik studeerde nog. Ik had wel tijd en was wel eens op het gemeentehuis geweest om met de wethouder te praten.”

Jo en zijn maten kregen al snel het stempel van ‘randgroepjongeren’. Een stelletje doerakken, die begin jaren tachtig toch wel enig succes hadden. “We kwamen meteen met één zetel in de gemeenteraad. Ik moest me melden bij de burgemeester. Hij maakte me duidelijk dat ik vooral moest luisteren en geen vragen mocht stellen. Dat heeft JO natuurlijk niet gedaan!”

Vier jaar later leek het avontuur alweer voorbij. JO kreeg niet genoeg stemmen en verdween uit de gemeenteraad. “De boerderij werd gesloopt en we kregen een houten keet, waar we onze activiteiten konden voortzetten. We hadden echter niet zo’n goede naam en dit straalde ook uit over onze partij.”

Weer twaalf jaar later, in 1998, maakte de partij een comeback. Inmiddels zelfs met vier raadszetels én een wethouder. “Ik ben altijd lijsttrekker en fractievoorzitter gebleven. Ze vinden dat ik dit het beste kan en mensen zien mij toch nog steeds als de verbindende factor van de partij. Jongeren hebben vertrouwen in onze partij en in mij. Mooi toch?”

Jonge raadsleden van JO, PvdA/GroenLinks en D66 hebben samen het plan opgevat om jongeren te gaan opzoeken. Volgens Jo van den Boogaard zijn jongeren best wel geïnteresseerd in politiek. “Ze hebben wel hun voorkeuren. De een vindt sport leuk, de ander cultuur. Maar er zijn veel meer onderwerpen."

En ondertussen blijft Jo nog even de fractievoorzitter van JO. “Mensen vinden het soms vreemd dat ik als 68-jarige nog een jongerenpartij leid, maar met al mijn contacten met jeugd bij bijvoorbeeld de voetbalclubs en de carnavalsvereniging weet ik wel wat er speelt. Zolang ik het gevoel heb, dat ik van waarde kan zijn, blijf ik. Jong zijn zit in je hoofd en in je hart. De buitenkant is dan wel wat ouder, maar de ideeën zijn nog wel fris en goed."