Als het weer een beetje meewerkt, pakt Marijke het liefst de fiets naar werk. “Dan zie je nog eens wat. En zo af en toe spring ik even van mijn fiets om een mooie foto te maken.”

De ontmoeting met het zwanengezin was zo’n moment. “Prachtig. Hoe vaak zie je die vogels nou van zo dichtbij?” Maar zoveel haast als Marijke had om het tafereel vast te leggen, zo rustig staken de dieren het kruispunt over.

Een koddig gezicht, totdat het stoplicht voor het overige verkeer weer op groen sprong. “Normaal wachten mensen rustig even af, maar nu was er meteen een hoop getoeter. Auto’s probeerden er zelfs al omheen te rijden. Je wil toch niet dat die jonge beestjes iets overkomt?”

Uiteindelijk sprong een dappere man te hulp. “Die bleef heel kalm en leidde het gezin met zachte dwang naar de kant. Best knap, want iedereen weet dat zwanen hun kroost behoorlijk fanatiek kunnen verdedigen.”

Na behoorlijk wat geduld en een enkele uitval van moederzwaan, werd het veilige gras uiteindelijk toch bereikt. Het leverde Marijke wat fraaie plaatjes op. “En die man verdient de eer voor zijn hulp.”