Jolanda vergiftigde haar zoon (11) met zware medicijnen: 10 jaar cel

13 juli 2023 om 10:35 • Aangepast 1 augustus 2023 om 02:00
nl
Jolanda M. (35) uit Zevenbergen is donderdag door de rechtbank in Breda veroordeeld tot 10 jaar cel, omdat ze haar zoontje Mike van 11 heeft vergiftigd. In de ochtend van 13 februari 2020 overleed de jongen aan een cocktail van zware medicijnen, die zij hem toediende. Na haar celstraf zal Jolanda onder toezicht worden geplaatst, zodat ze niet meer in de buurt kan komen van kinderen of ouderen die zorg nodig hebben.
Profielfoto van Cor Bouma
Geschreven door

Jolanda beweerde tijdens de zitting dat Mike die medicijnen van haar had gepikt en op school ingenomen. Het gaat dan om morfinezetpillen, slaapmiddelen en antidepressiva. Maar dat klopt niet, volgens de rechtbank. Jolanda heeft haar eigen medicijnen toegediend aan haar kind om hem ziek te maken.

Münchausen-by-proxy
Deskundigen hebben vastgesteld dat de vrouw lijdt aan het Münchhausen-by-proxysyndroom. Mensen met dit syndroom doen naar anderen voorkomen dat hun kind ziek, beperkt of gewond is. Hierdoor kunnen zij voor hem blijven zorgen en krijgen zij de aandacht die ze zoeken. Volgens de rechter maakte Jolanda haar zoon jarenlang ziek om aandacht te krijgen. Ze filmde haar zoon in plaats van hem te helpen en ze toonde weinig affectie.

Mike had geen gewone jeugd, maar mankeerde van alles. Hij had adhd, kon niet goed vast voedsel eten en hij was nog steeds niet zindelijk. Ook zat hij af en toe in een rolstoel en leefde vooral op sondevoeding.

Duidelijk werd tijdens de zitting dat de jongen continu zorg nodig had en de hele dag in de gaten werd gehouden door de moeder en de stiefvader, zelfs met camera’s.

Mee voetballen
Maar tijdens de zitting bleek dat bijvoorbeeld de biologische vader nooit grote problemen had met Mike. Bij hem sliep en at hij prima. Ook had hij zijn rolstoel amper nodig. Dezelfde geluiden kwamen van de school van de jongen. Hij voetbalde daar gewoon met zijn klasgenoten. waar

Maar de moeder was het niet eens met de rechters en onderzoekers. Haar zoon had die rolstoel wel nodig en kon eigenlijk niet normaal eten. Maar juist dat was volgens onderzoek een kenmerk van haar stoornis: ze ziet zelf niet wat ze doet en is het steeds oneens met anderen. Ook gaat ze continu van hulpverlener naar hulpverlener.

De officier schetste tijdens de zitting hoe de fatale 12 en 13 februari waren verlopen. Camera’s hebben alles vastgelegd, zowel de gesprekken in huis als de handelingen in de slaapkamer van de jongen. Op meerdere momenten heeft Jolanda op de middag van 12 februari zware medicijnen toegediend, zag justitie op de beelden van de camera in slaapkamer van de jongen. Twee keer kreeg hij een morfinezetpil. Andere zware medicijnen werden via sondevoeding toegediend.

Op beelden is te zien hoe Mike steeds wegvalt, dan weer krijst of tegen zijn moeder zegt ‘dat het niet meer leuk is’. Ook zijn zusje roept dat haar broer niet bij bewustzijn is. Ook zegt de jongen op een gegeven moment dat hij een vieze smaak in zijn mond heeft. Volgens deskundigen is dat het gevolg van het innemen van een van de zware medicijnen.

Roerloos in bed
Later die nacht begeeft het hart van Mike het. Als hij om 5 uur ’s morgens roerloos in bed wordt aangetroffen, probeert zijn stiefvader hem nog tevergeefs te reanimeren.

Een ultra-tragische zaak, aldus de officier tijdens de zitting. “Deze moeder beschuldigt haar zoontje van het stelen van haar medicijnen. Die zou hij dan zelf hebben ingenomen, tot zetpillen aan toe. Ze doet zich voor als slachtoffer en blijft maar zeggen dat wij niet weten wat er in het hoofd van haar zoon omging.”

Volgens de rechter heeft de vrouw alles gedaan wat een moeder niet hoort te doen. “Ze ging ondanks zijn gillen en krijsen en wegvallen gewoon door met het toedienen van de medicatie."

De moeder zou degene moeten zijn bij wie een kind veilig is. En dat was Mike niet bij Jolanda. Twee weken voor zijn dood was Mike nog een energieke jongen. Zijn zusje was is in shock door de dood van haar grote broer en woont nu bij haar vader.

Kans op herhaling
Justitie eiste tijdens de zitting nog tbs met dwangverpleging. Maar daar ging de rechtbank niet in mee. Toezicht na haar celstraf is voldoende voor Jolanda, vindt de rechtbank. Er is een lage kans op herhaling en die kans is er alleen bij jonge kinderen of ouderen die zorg nodig hebben. Naar het idee van de rechtbank is er in zo'n lang traject voldoende tijd om in te grijpen.

Jolanda, die de uitspraak thuis mocht afwachten met een enkelband, werd na de zitting meegenomen naar de cel. Ze mocht op de gang nog afscheid nemen van haar familie, maar daarna werd ze snikkend meegenomen door de parketpolitie.

App ons!

Heb je een foutje gezien of heb je een opmerking over dit artikel? Neem dan contact met ons op.

Deel dit artikel
Download de app en draag het gevoel van hier altijd bij je!