Ook dit jaar blijkt weer: je hebt twee soorten kermisbezoekers. Zij die genieten van de kermis en zij die genieten van de opbouw. En die laatste groep zie je nu. Het zijn vooral gepensioneerde mannen. Ze staan tussen de vrachtwagens en werklui in, de blik gericht naar boven, om te zien hoe de 'hooggaatie' (zo noemen Tilburgers het reuzenrad) langzaam maar zeker weer rond wordt.

“Ik woon in het straatje hierachter en kom elk jaar kijken”, zegt een man die stilstaat op het oversteekpunt van de Spoorlaan. “Vooral hoe de chauffeurs manoeuvreren met hun aanhangers, vind ik mooi om te zien. Het staat overal vol en toch komt hij erdoorheen. De kleinkinderen zijn op vakantie, dus op de kermis zelf komen we bijna niet. Alleen als ik gebrande pinda’s voor mijn vrouw ga halen.”

Een vrouw die verderop staat, ergert zich aan het verkeer: “Ik vind het levensgevaarlijk dat ze de Spoorlaan niet hebben afgesloten. Je moet goed opletten als je hier staat te kijken. Maar ik vind het wel heel leuk. En ik word er de hele dag mee geconfronteerd, want ik woon hier vlakbij.”

Aan de andere kant van de straat staat Frits te kijken. “De techniek, de manier van werken, de bedrijvigheid. Dit brengt levendigheid in de stad”, zegt hij glunderend. “Het is een georganiseerde chaos. Ik kijk elk jaar met grote bewondering naar al die mensen die zo hard werken.”

Maar de harde werkers genieten er zelf ook van. “Het gaat perfect”, lacht Frank Melissen. “Dat is kermis. Wij komen binnen twee dagen, maken er groot feest van en binnen een dag zijn we ook weer weg.”

Na tien lange jaren is Frank terug op de Tilburgse kermis: “Mijn opa is gestopt en zei: ‘Jongen, ga ’t doen! Ga de mensen weer gek maken!’ Nou, we zijn er weer. Wimpie's Prijzenpaleis is back!”

William Brunselaar is van de kamelenrace, waar overigens geen echte kamelen aan te pas komen. Hij geniet breed lachend van alle bedrijvigheid om hem heen: “In een paar dagen tijd zetten we in Tilburg een compleet pretpark neer. Dat is kicken: voor de mensen op de terrassen, maar voor onszelf ook hoor.”

Dan wijst Melissen naar een derde collega die aan komt lopen. “Daar is de orgelman. Het drankorgel!” Het blijkt te gaan om René Scheepers uit Breda, van het touwtje trekken. Hij kan er zelf ook om lachen, want ook hij is goedgehumeurd: “We gaan de mensen weer blij maken. Dat is ons leven. Want als de mensen blij zijn, komen de centen vanzelf. We gaan er samen weer een leuk feestje van maken.”

De Tilburgse kermis begint vrijdagmiddag om drie uur.