Op een druilerige woensdagochtend zit Theo klaar in zijn kantoortje bij Beter Stokhasselt in de Corellistraat. Ook zijn collega Arnold Ehbel zocht een baan met meer betekenis. Hij was kok voordat hij in Tilburg Noord terecht kwam. Arnold: “Ik vind het fijn om me in te zetten voor een ander."

Samen met twee vrijwilligers gaan Arnold en Theo zo meteen bij een oudere vrouw de tuin onder handen nemen. Andere klussen die ze vaak tegenkomen: een kast in elkaar zetten of een kapstok ophangen.

In principe moet er wel iets voor terugkomen: een pan eten, een klein geldbedrag. Maar dat is niet waar het om gaat. Theo: “Als iemand vraagt of we een lampje kunnen ophangen, kan er ook iets anders aan de hand zijn. Als het hele huis verder leeg is, gaan er wel alarmbellen rinkelen.”

Arnold: “Het gaat vaak niet eens om de klus die je komt doen. Mensen zijn blij dat je er bent, een praatje met ze maakt en een kop koffie met ze drinkt.”

Theo: “De mensen die je écht moet helpen, durven vaak geen hulp te vragen. Die komen niet zelf naar ons toe. Daar horen we via via over. Dan zie je een heel verwaarloosd huis. Het begint al in de keuken, een aanrecht dat helemaal vol staat. Viezigheid. De échte armoede blijft vaak verborgen.”

De klussendienst werkt met zo’n twintig vrijwilligers. Ze kampen met een taalachterstand of geestelijke of lichamelijke problemen. Vandaag gaan Arnold en Theo met twee vrijwilligers de tuin van buurtbewoonster Hannie Free onder handen nemen.

Alex van den Broek (32) is een van de vrijwilligers. Hij is slechtziend, hij heeft maar vijf procent zicht: “Ik zie wel mensen zitten, maar gezichtsuitdrukkingen zie ik niet.” Hij moet zelf nog ontdekken of de klusclub iets voor hem is.

Alex leeft van een Wajong-uitkering voor jonge arbeidsongeschikten. Hij deed een mbo-opleiding Marketing en daarna zat hij jarenlang thuis: “Maar dat werd saai. Ik ben er klaar mee en dacht: ik ga eens iets proberen.” Via een jobcoach kwam hij bij de klussendienst terecht. Daar is hij nu voor de tweede keer.

De andere vrijwilliger is Youssef Hassan die is gevlucht uit Syrië. Hij spreekt alleen Arabisch, dus overleggen gebeurt met handen en voeten.

Gewapend met harken, schoffels en voegenkrabbers gaat het team op pad. Hannie staat al bij de deur om de klusploeg op te wachten. Glunderend zegt ze: “Grandioos vind ik het. Zó fijn wat ze doen. Hier mag ik toch dankbaar voor zijn?”

Zo’n twee uur is het team bij Hannie bezig: “We houden het bij, zodat het niet overwoekert.” Het regent en het blijft nog even regenen. Toch is Theo’s humeur onverwoestbaar: “Dit geeft zoveel meer bevrediging dan het verkopen van pensioenen. Vergeleken met wat ik ooit gedaan heb, vind ik dit echt een prachtbaan.”

Van maandag 31 juli tot en met vrijdag 4 augustus werken verslaggevers Agnes van der Straaten en Tom van den Oetelaar in Tilburg Noord. Ze gaan op zoek naar verhalen in de buurt. Als ze niet op pad zijn, zitten ze bij bakkerij Saada op het Verdiplein. Tips? Mail [email protected].