Irak klinkt niet bepaald als een droomland om als voetbaltrainer te werken. Toen Željko Petrovic er bondscoach werd, vroeg hij aan Adrie om hem te assisteren. “Eerder werkten we in Japan samen bij Urawa Red Diamonds. We spraken af in de toekomst nog een keer een buitenlands avontuur aan te gaan. Toen zijn vraag kwam werkte ik bij Roda JC, maar ik zag Irak als een interessante optie.”

Petrovic werd al na een paar interlands ontslagen. Bogers bleef een half jaar langer en spreekt van een hectische periode. “Het was net het Wilde Westen. Overal zag ik tanks, ik keek er al snel niet meer raar van op. Ik zat in een hotel en een paar kilometer verder werd de Amerikaanse ambassade bestookt met raketten. Met de nationale ploeg moesten we vanwege de veiligheid vrijwel alle interlands in het buitenland voetballen.”

Zelf voelde de Brabander zich nooit onveilig. “Als ik de hoofdstad Baghdad inliep met een tolk, lieten mensen me met rust. Er is helemaal niets mis met de Irakezen, alleen zijn er idioten aan de macht die oorlog wilden voeren. Als je daar niet in meegaat, loop je het risico zelf slachtoffer te worden. Als je de mensen persoonlijk spreekt, besef je wat er aan de hand is. Ze zijn er zelfs aan gewend als er weer iets vreselijks is gebeurd.”

Op voetbalgebied verliep het avontuur moeizaam. “Er is een professionele competitie, maar qua accommodaties moet je denken aan kleine amateurclubs met een slecht veld. Daar waar het in Japan overal perfect is geregeld, is het in Irak chaos. Niet alleen op de weg, maar ook met het maken van afspraken. Zo spraken we bijvoorbeeld af om bij de nationale ploeg in het groen te komen, maar de spelers kwamen in allerlei verschillende kleuren. En op tijd komen is verre van vanzelfsprekend.”

Na Irak kwam FC Twente, waar hij als assistent-trainer van Ron Jans een succesvol seizoen kende. “Toen Ron vertrok, besloot ik verder te kijken. Helmond Sport bood me de kans om voor drie jaar te tekenen, er is werk aan de winkel. Bovendien konden we weer in Tilburg gaan wonen. Hier groeten we mensen als we de hond uitlaten en krijgen dat terug. Dat was in Hengelo echt niet zo.”

In het verleden was Bogers het grootste deel van zijn trainersloopbaan assistent, maar bij Sparta Rotterdam, N.E.C. en als interim bij RKC Waalwijk en NAC Breda werkte hij als hoofdtrainer. “De functie maakt me niet uit, als ik er m’n ei maar kwijt kan en er met plezier werk. Bij Helmond Sport is er binnen de staf een duidelijke rolverdeling. Natuurlijk willen we als team stappen zetten en zo hoog mogelijk eindigen op de ranglijst. Ik kijk echter ook naar het hele voetbaltechnische proces binnen de club, want er valt nog veel winst te behalen.”