Zó herkenbaar. Met deze twee woorden beginnen veel mensen op social media hun reactie. Vooral als die zich toespitst op het niet zichtbaar zijn van een beperking. "Wij hebben aan de buitenkant een vrij neutrale auto. In de auto zit alleen een aangepaste stoel voor onze ernstig beperkte zoon. Als we uitstappen wordt er gekeken of opmerkingen gemaakt. Mensen hebben geen respect meer", schrijft Renate van Ostaijen-Maas. "Door een darmprobleem vlucht ik vaak een invalidentoilet in, dan zie ik mensen al afkeurend kijken. Alsof je daar alleen met een rolstoel binnen mag", zegt Corine Batenburg.

Niet prettig en vervelend, beschrijft Marieke van Zuijlen de opmerkingen die ze met regelmaat krijgt als ze parkeert op een invalideplek. "Het gebeurt ook als mijn dochter haar rolstoel nodig heeft. Soms stapt ze dan uit de rolstoel omdat ze ook korte stukjes kan lopen. De opmerkingen zijn dan pijnlijk en beledigend. Zo'n kaart krijg je niet voor niks", vertelt ze. Er is ook ergernis: "Er wordt zelfs op onze speciale parkeerplaats voor het huis geparkeerd."

"Mensen zien ons eigenlijk alleen maar op onze goede momenten", zegt Hanny van Leest. Evenals haar man heeft ze een niet zichtbare beperking. "Als wij veel last hebben, vertonen we ons niet in het openbaar, dan blijven we thuis. Een oordeel is snel geveld als je een keer geniet van een goed moment." Ook Marina Verbaan-Zuurmond voelt soms de blikken van de buitenwereld. "Ze moesten eens weten hoe benauwd ik het heb. Ik zou graag eens met een gezond iemand willen ruilen en normaal een afstand kunnen lopen zonder mijn benauwdheid."

"We zien en horen vaak dat een gehandicaptenparkeerkaart wordt uitgeleend, zodat er gratis kan worden geparkeerd", stelt Marcella Smeijers. Door die praktijken vangen ze regelmatig bot bij de zoektocht naar een vrije invalidenplek. "Wij hebben een rolstoel bij ons. Een normale parkeerplek is dan veel te klein."

Dora Pietersen kent voorbeelden van mensen die volgens haar huilie, huilie doen bij de gemeente. "Ze zeggen slecht ter been te zijn, zodat ze dicht bij de winkel moeten parkeren. Maar vervolgens wel met de kinderen de hele dag gaan shoppen. Ze moeten zich schamen!"

In een andere reactie wordt ze van repliek gediend door iemand met versleten heupen. "Soms ga ik bewust over mijn grenzen heen om leuke dingen te kunnen doen. De dag erna betaal ik er de rekening voor en lig de hele dag plat. Leven en laten leven. Een gehandicaptenkaart krijg echt je niet zomaar", weerlegt Francis Doll.

Volgens Wendy Stet is het hoog tijd voor een nieuw symbool. "Een persoon in een rolstoel is niet representatief voor mensen die recht op hebben op een gehandicaptenparkeerkaart. "Er zijn ook positieve reacties. Lisette Koopman heeft een gehandicaptenparkeerkaart voor haar zoon. "Ik heb er nooit last van opmerkingen gehad, want ik ervaar het niet als een last."

LEES OOK: MS-patiënt Imke is discussies over parkeren op invalideplek beu