Om een marathon te kunnen lopen, is discipline nodig. Kees let bijvoorbeeld op zijn eten en traint drie/vier keer per week. "Meestal rond de 10/15 kilometer en eens per maand een halve marathon. Ook zwem ik iedere week twee keer.”

Het hardlopen kost hem geen moeite. “Je komt op de mooiste plekken, het geeft mij veel plezier. Ik krijg er energie van en heb er vrienden door leren kennen. Bovendien kan ik me door middel van hardlopen inzetten voor het goede doel.”

Op zijn shirt staat Bali Runners. Een negenkoppige loopgroep uit de omgeving Oirschot die zich sinds zes jaar inzet voor Balinese kinderen die hulp nodig hebben. “Dat doen we bijvoorbeeld door deelname aan hardloopwedstrijden, maar ook met activiteiten zoals een speculaasactie of het organiseren van de Groene Woud Lente Trail." Met de stichting hebben ze al 71 kinderen geholpen.

Kees zet zich al veel langer in voor hulpbehoevende kinderen. Vele jaren terug werd hij verliefd op Bali. “Ik ging met een collega mee op vakantie. We begonnen op Sumatra en via Java kwamen we op Bali. Het voelde direct als thuiskomen. De mensen zijn zo bijzonder. Ze hebben niks, maar staan positief in het leven. Inmiddels ben ik er 59 keer geweest. Ik ken ieder steegje en straatje en heb er veel vrienden. Ook heb ik de taal geleerd.”

Tijdens één van zijn reizen leerde hij Marjanne Oomen uit Oirschot kennen. Ze woont op Bali en helpt met haar stichting Stepping Stones Bali kinderen die vanwege een fysieke beperking niet goed kunnen lopen. “Ik was zo onder de indruk dat ik me ook voor deze stichting wilde inzetten. In de loop der jaren heb ik vier boeken geschreven over Bali en dat leverde 20.000 euro op. Hiermee zijn zo’n twintig kinderen geopereerd, vaak vanwege een klompvoet.”

“De kinderen hadden geen toekomstperspectief en kropen thuis door het stof. Ik heb zelf gezien hoe een kind na de operatie de eerste stapjes richting ouders zette. Iedereen moest huilen van geluk.”

Op 8 oktober zal hij tijdens de marathon denken aan de kinderen in Bali. “Ik realiseer mij dat het gezien mijn leeftijd uniek is dat ik nog mee kan doen. Het is mooi om als hardloper iets te kunnen doen voor kinderen die niet kunnen lopen.” Kees draagt deze marathon op aan zijn moeder, die drie jaar geleden ten gevolge van een noodlottig ongeval op 96-jarige leeftijd is overleden.

En als de marathon is afgerond? “Ik ben gek op friet en ik ga iedere keer als ik een marathon heb uitgelopen in Eindhoven friet halen met veel mayonaise. Daarna ga ik in de auto zitten met de ramen dicht zodat de lucht goed blijft hangen. Vervolgens geniet ik van iedere frietje.”