De sfeer in de zaak is gelaten. Donderdagochtend kregen de medewerkers van de elektronicaketen te horen dat het faillissement van BCC is aangevraagd. Daarom hangen er op de deuren briefjes dat de zaak failliet is. Maar wat dat precies betekent weten de medewerkers niet.

Hoewel ze eigenlijk niks mogen zeggen, vertelt een van de medewerkers dat het faillissement voor hem als een verrassing kwam. “We zagen wel al een aantal weken dat er minder geleverd werd, maar dat we failliet zouden gaan had ik niet verwacht.”

De medewerkers van BCC krijgen deze maand geen salaris, maar alleen een voorschot van 250 euro. De 22-jarige jongen baalt ervan, maar heeft zich er al bij neergelegd. “Je doet er toch niks aan. Ik ben maar gaan solliciteren. Ik heb volgende week een gesprek voor een nieuwe baan.”

Ondertussen staan er meerdere klanten met een vragend gezicht voor de deur. De medewerker loopt ernaartoe en legt uit dat ze gewoon binnen kunnen. Maar hij raadt het af om dure apparaten te kopen. “Ze krijgen geen garantie meer van ons bovenop de fabrieksgarantie. Dus ik zou het dan niet doen", zegt hij. "Een wasmachine gaat vaak wel twee jaar mee, maar misschien geen vijf jaar.”

Een klant die voor een airfryer komt besluit daarna om de koop te laten schieten. “Die extra service vind ik toch altijd fijn, dus dan bestel ik hem wel ergens online”, zegt Lemmia Laaroussi. Ze is vaste klant en baalt van het faillissement. “Alle elektronica die ik in huis heb, heb ik hier gekocht. De service en extra garantie waren altijd heel fijn. En het is jammer voor Veghel, nu is er weer een grote winkel weg.”

Even later staat er een jonge vrouw voor de deur. Ze heeft een cadeaubon en wil weten of ze die nog kan inleveren. Maar de bedrijfsleider legt haar uit dat dat helaas niet meer mogelijk is. “Het is wat het is”, zegt Jay Marso. “Het is maar een cadeaubon van 50 euro. Ik vind het vervelender voor hen dat ze hun baan kwijt zijn.”

Ondertussen staat het personeel onwennig bij de ingang te wachten op een volgende klant. De medewerker die al op zoek is naar een andere baan is op een stoel voor de grote televisieschermen gaan zitten. “We hebben nu niet zoveel meer te doen. Dus dan maar tv kijken vandaag,” besluit hij met een glimlach.