Al 55 jaar is Rob verbonden aan de club in Oss. Hij speelde tot zijn 26ste bij TOP toen het nog een amateurclub was. In 1988 werd hij verzorger en fysio bij het eerste team dat op het hoogste amateurniveau speelde. “Na een blessure moest ik stoppen met voetballen. Op deze manier bleef ik toch betrokken bij de club”, vertelt Rob.

Toen TOP Oss in 1991 de overstap maakte naar het betaald voetbal, werd hij onderdeel van het medisch team. De fysiotherapeut maakte er een sport van om spelers zo goed en zo snel mogelijk van hun blessure af te helpen.

“Dat wil je als fysiotherapeut altijd. Maar in het betaald voetbal ligt de werkdruk nog veel hoger. Een trainer wil elke wedstrijd zoveel mogelijk spelers tot zijn beschikking hebben die hij kan opstellen”, zegt de Ossenaar. “De druk die je hebt, geeft een adrenalinekick. Zeker als je spelers op tijd fit krijgt.”

Ondanks zijn passie voor het werk bij TOP, had Rob tot afgelopen jaar ook zijn eigen fysiopraktijk in Oss. “Ik ben ooit fysiotherapie gaan studeren met het idee om in de sport te gaan werken. Maar ik wilde niet afhankelijk zijn van de voetballerij. Ondanks dat ik hele goede contacten heb bij de club, had ik altijd in mijn achterhoofd dat er een moment kon komen dat de club niet meer verder zou willen met mij”, vertelt hij.

Dat dat moment aan het begin van dit seizoen zou komen, had Rob niet verwacht. “Na twee weken in de voorbereiding kreeg ik een telefoontje van de technisch directeur dat ik per direct niet meer hoefde te komen. Dat overviel mij natuurlijk.”

De technisch directeur van TOP Oss laat weten: “Het maakt niet uit of iemand 2 of 20 jaar bij een club werkt. Als iets niet meer werkt, werkt het niet. Je kunt geen beleid voeren met sentiment”. Met dat laatste is Rob het eens. “Maar hoe kun je na twee weken in het nieuwe seizoen besluiten dat er onvoldoende draagvlak is voor mijn aanwezigheid. Terwijl er in de tussentijd niks is voorgevallen”, zegt de fysio.

Volgens de technisch directeur komt dat door de komst van een nieuwe trainer en technische staf vlak voor de start van het seizoen. “Door hun komst hebben we sneller een paar veranderingen doorgevoerd om professioneler te worden. Tijdens de voorbereiding bleek dat bepaalde dingen die wij anders wilden, spaak liepen met Rob.”

Rob baalt dat hij zo aan de kant is gezet. “Het gaat mij niet om de boodschap, maar om de manier waarop die is gebracht. Je krijgt te horen: ‘zo werkt de voetballerij’. Maar ook in de voetbalwereld kan je op een nette manier met iemand in gesprek gaan over zijn vertrek.”

Rob is zijn baan bij TOP kwijt, maar de liefde voor de club niet. “Ik wil niet in de rancune blijven hangen. Waarom zou ik op vrijdagavond thuisblijven als ik de lichtmasten van het stadion zie branden. Ik blijf supporter van TOP Oss.”