Als er een prijs is voor de 'meest sympathieke wereldkampioen', dan maakt Cathelijn kans op goud. Ietwat verlegen loopt ze naar het podium toe waar ze tot erelid van Prins Hendrik wordt gekroond. Daarna schudt ze handjes met trotse clubgenoten en altijd is er die lach op haar gezicht. "Ik had vroeger voorbeelden, zoals Nadine Broersen. Nu zijn er kinderen die mij een voorbeeld noemen. Dat is leuk, maar ik moet wel een beetje wennen aan die rol."

Voor het WK was het niet zo dat Cathelijn opviel op straat. "Maar na de wereldtitel is dat wel wat anders geworden. Soms spreken onbekende mensen me aan omdat ze me herkennen. Zelfs vorige week, toen ik in een paar dagen in Parijs was, zeiden toeristen uit India dat ze de finale op tv hadden gezien. Heel apart, ik denk dat ik alles rondom de wereldtitel nog een beetje moet verwerken."

Britt Hoevenaars (11) uit Helvoirt sprak even met Cathelijn en was onder de indruk. "Ze is echt heel aardig. Een wereldkampioen, maar niet bang om te verliezen. Want als je verliest, leer je wat." Britt van Boxtel uit Sint-Michielsgestel kijkt op tegen haar clubgenoot. "Ik zou graag van haar willen weten hoe ze zo snel kan lopen. Ja, ik wil later ook zo goed worden."

De 11-jarige Lindy van Loon is blij dat Cathelijn haar club in Vught trouw blijft: "Het is hier gezellig en goed geregeld, dus ik snap het wel." Ook Cathelijn zelf ziet geen reden om net als veel andere atleten naar Papendal te gaan om te trainen. "Het gaat goed hier met mijn trainers en het is een leuke club. Wel stop ik vanaf 1 november met mijn baan ernaast, ik focus me volledig op het hardlopen."

Daar is de lach op haar gezicht weer. Ze kijkt naar tientallen jeugdleden op de atletiekbaan. "Het is vooral belangrijk dat ze het leuk vinden om te doen. Als kind had ik nooit het doel om wereldkampioen te worden of naar de Olympische Spelen te gaan. Maar moet je kijken, door plezier en hard werken is het gelukt."