Geen Oranje-international was productiever dan de man die in maar liefst 24 interlands een hattrick noteerde en één keer met zelfs acht goals achter zijn naam de kleedkamer opzocht.

Zeven keer topscorer
Litjens begon met hockeyen bij MHC Uden en kwam via het Zaanse ZHC De Kraaien terecht bij Kampong, waar hij in de Hoofdklasse furore maakte en tot zijn 35ste op het veld stond. Daarna was hij nog als coach en bestuurslid actief bij de Utrechtse club, waar hij sinds 2000 erelid is.

Litjens werd zeven jaar op rij topscorer in de Hoofdklasse. Met in totaal 267 doelpunten staat hij op de ranglijst aller tijden op de vijfde plaats.

Aanmerkingen op scheidsrechters
Litjens viel op door zijn treffers, maar pakte ook met grote regelmaat een gele kaart mee, niet zelden wegens aanmerkingen op de leiding. Dat leverde hem uiteindelijk in het seizoen 1973/1974 een primeur op: Litjens werd de eerste Hoofdklasse-speler ooit die een schorsing van een wedstrijd aan zijn broek kreeg.

Maar ook in Oranje liet hij zich gelden. Zo was hij van de partij toen Nederland in 1973 in eigen land de wereldtitel veroverde. In 1981 won hij met Oranje in het Pakistaanse Karachi de Champions Trophy.

Vierde op twee Spelen
Hij nam twee keer deel aan de Olympische Spelen. Beide keren viel Nederland met de vierde plaats net buiten de medailles. Al maakte hij dat in 1972 niet meer mee.

Na de Palestijnse aanslag op de Israëlische ploeg in het olympisch dorp in München, waarbij elf sporters en officials de dood vonden, vertrok hij samen met ploeggenoot Flip van Lidth de Jeude voortijdig naar huis.

In 1976 werd Litjens topscorer van het olympisch toernooi in Montreal, maar die eretitel viel in het niet bij de pijnlijke 2-1 nederlaag in de halve finales tegen Nieuw-Zeeland. Vervolgens ging ook de strijd om het brons tegen Pakistan verloren.