Nee, Debbie vertrok niet alleen met handbagage en een koffer met kleding naar Colombia. “Iedere deelnemer aan het WK mocht maximaal zes eigen ballen meenemen. Sommigen hebben er nog veel meer, dus je moest kiezen. Zo is er bijvoorbeeld een ‘spare-bal’ die je gebruikt als je kaarsrecht wil gooien. Ook zijn er ballen voor als er veel olie op de baan ligt of weinig. In Colombia was er per baan een groot verschil. Wij gooien niet met de ballen die op de bowlingbaan in de rekken liggen, maar kijken wat er per baan en beurt wordt gevraagd.”

Dat het WK in het Colombiaanse Cali plaatsvond, zorgde ervoor dat er meerdere bowlers thuisbleven omdat ze niet wisten of het er veilig was. “Ik zag het als een prachtige kans op mijn eerste WK. Van onveiligheid heb ik niets gemerkt, het was perfect voor ons geregeld. Veel van de omgeving hebben we overigens niet gezien, want we hadden een vol programma. Het was wel erg gezellig met onze ploeg en we sliepen in een hotel met veel andere nationaliteiten.”

Over haar sportieve prestaties is ze niet tevreden, al heeft ze een goed excuus. “Je speelt eerst individueel zes singles en de start was goed. Daarna kreeg ik door de hitte in de zaal een dikke duim die bijna niet meer in de bal paste. Mijn vriend heeft de gaten wat groter gemaakt, maar ik kreeg uiteindelijk drie blaren op mijn duim. Dat losten we op met gaasjes, maar door de warmte bleven ze niet goed zitten. Het was dus vooral tobben en ik haalde niet het niveau dat ik kan. Uiteindelijk werd ik 25ste, terwijl een top 10-klassering erin had gezeten.”

Dat de Tilburgse ruim dertig jaar geleden ging bowlen, heeft te maken met haar achtergrond als softbalster. “De seizoenen waren kort en ik zocht een leuke sport voor in de wintermaanden. In de lokale krant zag ik een advertentie van een bowlingcursus. Dat is ook een bal gooien, dus ik besloot het een kans te geven. Ik was verkocht en ben nooit meer vertrokken.”

Denk overigens niet dat het leven van Debbie volledig in het teken staat van bowlen. Normaal gesproken speelt ze alleen donderdagavond in haar eigen woonplaats. “Bowlen is voor mij een avondje gezelligheid. Toen ik echter door een clubgenoot werd gemotiveerd om me te proberen te plaatsen voor het WK, ben ik het serieuzer aan gaan pakken door aan toernooien mee te doen. Met succes en dit WK smaakt naar meer. In 2025 hoop ik bij het EK in Leipzig te zijn.”

Dan tot slot de eeuwige discussie: is bowlen eigenlijk wel een sport? “Ik vind van wel, maar ik denk dat de meeste mensen het zien als een spel. Dat imago is overigens in bijvoorbeeld Scandinavië of Zuid-Amerika totaal anders. Daar is bowlen een echte sport.”