Tussen de vele honderden bezoekers zijn er altijd mensen die Romme herkennen van zijn glorietijden, tussen 1996 en 2004. “De generatie tussen de 30 en 40 jaar weet nog wie ik ben, daaronder bijna niet meer. Er komen wel regelmatig kinderen naar me toe om op de foto te gaan, maar die worden denk ik gestuurd door papa of mama. Ik vind het hartstikke leuk hoor.”

Toen hij zelf jong was, was er geen schaatsbaan in de buurt. Gianni moest voor iedere training naar de schaatsbaan in Den Haag. “Gelukkig waren mijn ouders zo lief om me iedere keer te brengen. Deze baan in Breda is in 2001 gebouwd. Het is geweldig voor de mensen in deze regio dat ze niet ver hoeven te rijden. En voor mezelf ook, want uiteraard trek ik regelmatig mijn schaatsen aan.”

De hele dag door is Gianni op en rondom de ijsbaan te vinden. En hij voelt zich voor geen klus te groot. “Toen bijvoorbeeld de dweilmachine het ijs glad wilde maken, heb ik geholpen om bezoekers even van het ijs te halen. Zo doe je van alles om ervoor te zorgen dat dingen goed verlopen. In de zomermaanden ben ik manager van een openluchtzwembad in Breda. Daar liggen andere uitdagingen, zoals zorgen dat er altijd toezicht is. De afwisseling is interessant.”

Van Olympisch kampioen naar manager van een schaatsbaan en een openluchtzwembad, dat lijkt een enorme kloof. Maar de goedlachse man uit Made gaat waar het leven hem brengt. “Na mijn schaatscarrière was ik tien jaar internationaal coach. Op een gegeven moment ben ik na gaan denken wat ik nog meer zou kunnen doen. Toevallig kwam er een managersfunctie bij IJsbaan Twente op mijn pad.”

Dat deed hij vijf jaar en leerde er veel. “Ik kan wel leidinggeven, maar van de bedrijfsvoering wist ik niet veel. Ik ben in het diepe gesprongen en ben leergierig. Hoe krijg je het ijs bijvoorbeeld zo goed mogelijk? Dat is een enorme uitdaging. Toen dit jaar Breda voor mij in beeld kwam, zag ik dat als een mooie nieuwe stap. We zijn bovendien weer in Made gaan wonen.”

Met zoveel uren op het ijs is het natuurlijk de vraag of hij al nieuwe talenten heeft gespot. “Er zijn talenten die worden klaargestoomd, maar je weet nooit hoe een carrière verloopt."

Laat de Madenaar over schaatsen vertellen en de glimlach gaat niet van zijn gezicht. Maar een gouden recept voor een wereldkampioen, dat heeft hij niet. “Het is een combinatie van zaken. Doorzettingsvermogen is een belangrijk aspect en je hebt geluk nodig, zoals geen vervelend blessures oplopen. Ik benaderde de sport op een maniakale manier. De techniek bijvoorbeeld wilde ik er zo vast inhebben, dat ik vele overuren draaide. Uiteindelijk is het beloond met prijzen.”