Rune doet heel veel voor zijn sport. Zo woont hij sinds zijn zestiende op Sportcentrum Papendal, waar hij volop kan trainen. "Zelfstandig wonen was in het begin wennen. Schoonmaken, mijn kamer netjes houden, het was nieuw voor me. Ik ben op jonge leeftijd volwassen geworden.”

Nu hij 18 is, is hij al international. Rune droomt van het hoogste niveau en doet daar alles voor. Niet alleen door iedere dag te trainen, maar ook met een streng voedingsschema. “Ik eet geen chocolade, snoep, chips of frisdrank. Gelukkig ben je op Papendal ver verwijderd van ongezonde dingen. Verder ga ik niet na tien uur 's avonds naar bed, tenzij het niet anders kan.”

Als hij in het weekend terug naar huis gaat, is badminton vaak onderwerp van gesprek aan de keukentafel. Niet gek, want de liefde voor de sport stroomt door de aderen van de Eindhovense familie Van Dalm. Vader Edwin was vijfvoudig Nederlands kampioen op clubniveau en zijn oom Quinten haalde in 2000 de Olympische Spelen.

De drie kinderen van Edwin volgden zijn voorbeeld. Inmiddels is oudste zoon David gaan bodybuilden. Rune en zijn jongere zus Meare (15) willen de Olympische Spelen van 2028 of 2032 halen.

Rune: “We zijn van jongs af aan opgegroeid met badminton. Toen mijn vader competitie speelde, stonden wij een beetje over te slaan. Overigens mochten we zelf weten welke sport we gingen doen hoor. Eerst voetbalde ik er nog bij, maar uiteindelijk besloot ik alleen voor badminton te gaan. Een geweldige en snelle sport. Je kunt zoveel dingen doen met de shuttle, niet normaal.”

Het begon allemaal met opa Tony van Dalm, die op 18-jarige leeftijd vanuit Indonesië per boot naar Nederland vertrok. Tony leerde in Nederland Herma kennen en ze gingen samenwonen in Eindhoven. Jarenlang was het echtpaar actief als badmintontrainer.

“Mijn vader werkte op de vliegbasis in Eindhoven en na werktijd mochten we in de sporthal badmintonnen”, zegt Edwin.

Dan toch nog even de vraag: wie is er beter, vader of zoon? Edwin: “Rune heeft meer power, dat moet in het hedendaagse badminton. Mentaal is hij erg sterk, hij kan goed focussen. Ik denk dat ik wel sneller was.” Rune lacht, schudt met zijn hoofd en neemt een slok water. En de koekjes op tafel? Die blijven natuurlijk liggen.