Kerk omgebouwd tot klimwand: 'Van geestelijke naar lichamelijke gezondheid'
In de kerk werd vroeger gerouwd en getrouwd. Voortaan gaan de klimmers het hier hogerop zoeken. Het maakt de pastoor wat weemoedig. “Dat dichter naar God toe klimmen doe je geestelijk en niet aan een klimwand. Het is niet zo dat als je op een flat staat. dat je dan dichter bij God bent", zegt hij met een lach. "Onze lieve Heer is in ons hart.”
Hij denkt nog eens terug aan vroeger. “Hier werd alles gedaan", zegt hij terwijl zijn stem galmt: huwelijken, doopsels, vormsels en de eerste communie. "De kerk is destijds uitgebouwd omdat hij te klein was. Er zijn hier heel wat mensen die heel wat herinneringen hebben liggen die heel dierbaar en heel dankbaar zijn.”
Het licht door de glas-in-loodramen schijnt voortaan niet meer op de pastoor die de gelovigen toespreekt. “Daar stond vroeger het altaar en daarachter het orgel. Ik stond hier en dan keek ik naar de mensen. Het is nu een heel ander uitzicht.”
"Je bent meer dan een mooi en een fit lichaam."
Veel kerken krijgen een andere functie. Ook deze kerk stond te huur. Het is schakelen voor de pastoor. “Dit is de plek waar mensen God zochten. Voor hun geestelijke gezondheid. Als mensen alleen naar hun lichamelijke gezondheid zoeken, glijdt een samenleving verder af, denk ik. Dan is er onverschilligheid en onverdraagzaamheid. Ik kan een mooi en gezond lichaam hebben, maar we gaan allemaal een keertje dood. Dan heb ik daar niets meer aan.”
“Je moet uitkijken dat je je identiteit niet kwijtraakt. Wie ben ik? Je bent meer dan een mooi en een fit lichaam. Het geloof geeft ons een eigen identiteit. Dat je er mag zijn.”
“Ik heb wel gevoelige handen, door artrose.”
Ondertussen is Nienke Swart van Boulder Veldhoven helemaal in haar nopjes. Ze heeft toch maar de eerste kerk van Brabant waar je kunt klimmen. “In Venlo is er nog een en dan houdt het op", zegt ze trots. "Het is een heel sfeervolle kerk.”
De klimsport die je hier kunt beoefenen is boulderen. Zonder aan een touw te zitten, klim je via allerlei grepen op de wand ruim vier meter omhoog. Wie valt, komt op een mat terecht. “Het is een boulderhal in een kleine gemeente. In Nederland zitten ze normaal in grote steden, maar dit is zo bijzonder. We zitten al in Eindhoven en daarom wilden we ook hier beginnen.”
Met deze herbestemming kan de pastoor overigens wel leven. “Ik vind dit wel een mooie oplossing. Het is kleurrijk.” Zelf probeert hij ook een stukje te klimmen. “Ik heb wel gevoelige handen, door artrose.” Tevergeefs. Hij laat meteen los. “Het lukt me niet. Je moet je hele gewicht optrekken.”
