De eerste nacht in de gevangenis was misschien wel de ergste van de 1637 nachten die nog zouden volgen. "Opeens lag ik daar op de grond tussen andere gevangenen in, als sardientjes tegen elkaar, voeten van andere gevangenen in mijn gezicht. En ik dacht: dit is niet echt, dit kan niet waar zijn. Ik vergeet nooit meer hoe ik daar wanhopig in het donker lag te staren."

Nog maar enkele dagen eerder was hij vertrokken uit Raamsdonksveer voor een zakenreis in opdracht van een fruitimporteur. Hij was zo'n jongen die de wind in de rug had. Ondanks de scheiding van zijn ouders, een Nederlandse moeder en een Marokkaanse vader. "Ik was ambitieus en had het gevoel dat ik de hele wereld aan kon," vertelt hij.

Maar in Marokko was hij op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plaats. Op een plek waar hij was voor zijn werk werd een grote partij hasj onderschept. In eerste instantie werd hij tot 10 jaar cel veroordeeld, maar iedereen ging ervan uit dat het hoger beroep in zijn voordeel zou uitvallen omdat er geen bewijs was.

Joseph krijgt 20 jaar later nog tranen in zijn ogen als hij vertelt hoe hij zijn moeder belde toen de straf in hoger beroep werd bevestigd. "Mama, ik moet hier tien jaar blijven," zei hij. Maar hij zei er iets bij: "Maak je geen zorgen, ze krijgen mij hier niet klein." Natuurlijk was hij woedend, machteloos en verdrietig, maar hij voelde ook de kracht om de beproeving te doorstaan.

En een beproeving was het. Maar hij maakte er het beste van. De geur, de kakkerlakken, de ratten en het 'lepeltje-lepeltje' slapen met andere gevangenen: het wende allemaal. Hij wist relaties aan te knopen met andere gevangenen en met bewakers. Zijn moeder schreef hem vanuit Raamsdonksveer honderden brieven die hem hielpen mentaal sterk te blijven. Het zou na zijn vrijlating leiden tot zijn boek '400 brieven van mijn moeder', een boek waarvan inmiddels in verschillende talen ruim honderdduizend exemplaren zijn verkocht.

Na zijn vrijlating in 2009 was het voor Joseph pure euforie. Hij vertelt over zijn eerste nacht thuis, in zijn eigen bed. "Ik was onrustig, kon niet slapen. Ik heb zelfs de deken op de grond gelegd om daar te slapen, want dat was ik gewend. Maar vanaf de grond zag ik mijn bed en ik dacht: nee daar hoor ik."

Hij stapte terug in bed en sliep uiteindelijk in. Toen hij 's morgens wakker werd, voelde het alsof hij nog droomde. Vanuit zijn zachte bed rook hij de geur van versgebakken broodjes en hoorde hij zijn moeder neuriën in de keuken. Joseph was weer thuis.

Met alles wat hij heeft meegemaakt noemt hij zich nu 'inspirator en motivator'. Hij geeft lezingen en deelt zijn verhaal. Over hoe je van iets ellendigs toch iets moois kunt maken. Hij gaat daar zo ver in dat hij de corrupte rechter die hem veroordeelde de hand zou willen drukken. "Misschien stond hij wel onder druk van criminele bendes en werd zijn gezin bedreigd", zegt hij.

In de gevangenis in Marokko leerde hij dat echte vrijheid in je hoofd zit. "Als ik me daar vrij kon voelen tussen vier muren van vijftien meter hoog, dan moet het hier toch zeker lukken."

'KRAAK. vraagt door' wordt elke woensdag uitgezonden om 17.15 en daarna herhaald. Het programma is ook online terug te zien en via Brabant+. Ook is er een extra lange podcastversie.