Peter en zijn vrouw controleerden het tarief van de laadpaal die ze wilden gebruiken, voordat ze hun auto erop aansloten. Maar de app die ze bekeken, toonde twee laadpalen, terwijl er maar één laadpunt was. Ze dachten bij een gratis paal te laden, maar kregen een hoge rekening voor hun kiezen.

Bij de laadpaal waar hun auto stond, gold ook nog eens een tijdlimiet van veertig minuten. De Lidl wilde hiermee misbruik voorkomen. Maar Peter moest hierdoor onverwacht vijftig cent per minuut betalen voor iedere minuut die zijn auto langer aan de paal had gestaan.

Het resultaat van veel onduidelijkheid. Terwijl beheerders van een laadpaal transparant moeten zijn over de prijs, bijvoorbeeld met een sticker of een QR-code. "Maar de tarieven zijn vaak niet direct zichtbaar", vertelt Babs van der Staak van de Consumentenbond.

In augustus vorig jaar deed de organisatie onderzoek naar de informatie bij laadpalen. Wat bleek? QR-codes werken lang niet altijd. Van der Staak: "En als een code werkt, moeten mensen vaak veel pagina's door voor ze de tarieven vinden."

Het moet anders, vindt de Consumentenbond. "Tarieven moeten eigenlijk gewoon direct zichtbaar zijn op de laadpaal. Bijvoorbeeld met een sticker of een display. De tarieven zijn dan direct duidelijk als je je auto aansluit op een laadpaal." En als het toch met een QR-code moet? "Dan moet het tarief gelijk zichtbaar zijn als je de code scant", besluit Van der Staak.

De zogenoemde blokkeertarieven worden volgens de ANWB steeds gebruikelijker. Omdat er meer elektrische auto's dan publieke oplaadpunten zijn, kan zo'n blokkeertarief helpen om 'laadpaalklevers' tegen te gaan. "De hoogte ervan moet in verhouding zijn met het beoogde gebruik van de paal en locatie. Daarnaast zien we graag dat het blokkeertarief gemaximeerd wordt op drie uur. Het zou goed zijn om gebruikers via een bord of sticker op de paal te informeren over dit blokkeertarief."

DIT VIND JE OOK INTERESSANT:

Peter parkeerde zijn auto bij de Lidl en moest plots 500 euro betalen