“Ik tilde m’n dochter hoog in de lucht, schudde haar hard heen en weer en smeet haar toen met kracht in de box”, zo vertelde de vrouw toen.

Regelmatig lang en hard schudden, botbreuken over haar hele lijf, uren op de gang of in de schuur met een volle luier, onderdompelen in een koud bad en ook nog het gooien met het kind en het van de bank laten vallen. Deze totaal onhoudbare situatie kwam in november 2022 aan het licht toen de baby van zes maanden ondervoed en onderkoeld in het ziekenhuis in Weert belandde.

Medici zagen dat er van alles aan de hand was. Het kind was niet goed verzorgd en over het hele lijfje werden botbreuken geconstateerd, opgelopen op verschillende tijdstippen. Zo was er een schedelbreuk, twee gebroken ribben, gebroken polsen, een gebroken scheenbeen, enkels en dijbeen. Sommige breuken zijn veroorzaakt door hard schudden of verkeerd omhoog trekken (ruk- of trekkrachten), maar de grootste schade werd toegebracht door het gooien in de box.

Heel emotioneel
De vrouw was heel emotioneel tijdens de behandeling van haar zaak en probeerde met veel woorden haar kant van het verhaal uit te leggen. Ze gaf toe dat ze foute dingen had gedaan uit wanhoop en dat ze verkeerde keuzes heeft gemaakt.

Haar levensverhaal klonk als een slecht verhaal van begin tot eind. Van forse mishandeling en pesten in haar eigen jeugd, tot eenzaamheid, zwakbegaafdheid, stoornissen en medicatie. Ze woonde tot haar dertigste bij haar moeder die haar mishandelde. Daarna trouwde ze en raakte ze snel zwanger. Dat ging helemaal niet goed, maar hulp durfde ze niet te vragen uit angst dat haar dochter bij haar zou worden weggehaald.

Verder bergafwaarts
De vrouw had ruzie met haar familie en had nooit vrienden. Na een verhuizing van Roosendaal naar Budel-Schoot ging het in de zomer van 2022 nog verder bergafwaarts. Ze zat alleen in een kaal huis met een baby van een paar maanden oud. Haar man werkte lange dagen en kon alleen in het weekend voor hun kindje zorgen. De vrouw dronk liters Red Bull om op de been te blijven.

Ze gebruikte haar medicijnen niet goed waardoor ze nog meer met zichzelf in de knoop raakte. Het gehuil van de baby trok ze niet en vaak wilde ze het kind niet zien. Volgens de vrouw was het kindje haar aan het jennen en wilde het meisje niks van haar weten. Ze reageerde alles af op haar kind. Zo schold ze het kind uit. Het was een ‘kutkind’ en ze ‘wilde haar niet meer zien, ze zoekt het maar uit’, zo omschreef ze haar woede en frustratie in berichten.

Ze schudde het meisje geregeld hard door elkaar en stopte haar soms in een koud bad, omdat ze dan misschien zou stoppen met huilen. In boze berichten aan haar man verweet ze hem dat hij haar in de steek liet en dat ze er alleen voor stond. De baby kreeg te weinig eten en inmiddels was de vrouw ook zwanger van een tweede kind.

Verminderd toerekeningsvatbaar
De rechtbank constateerde dat de vrouw verminderd toerekeningsvatbaar is en dat ze door haar psychische problemen niet in staat was voor haar baby te zorgen: ze heeft borderline, is zwakbegaafd en kan sociaal niet goed mee. Alle problemen werden op de baby afgereageerd en de vrouw heeft nooit hulp gezocht. Dat neemt de rechtbank haar zeer kwalijk.

In gevangenschap kreeg ze nog een kind dat ze meteen moest afstaan. Beide kinderen worden inmiddels opgevangen in hetzelfde pleeggezin, omdat zij en haar ex uit de ouderlijke macht zijn gezet. Als ze haar straf heeft uitgezeten, wordt de vrouw, waarschijnlijk voor enkele jaren, opgenomen in een kliniek voor een intensieve behandeling voor haar problemen. Wanneer ze daar klaar is, wordt verder gekeken welke hulp dan nog nodig is.

De vrouw heeft al een jaar geen contact met haar man, die mogelijk ook nog wordt vervolgd voor alle gebeurtenissen. Volgens de officier van justitie wist hij van de mishandelingen, maar heeft hij nooit ingegrepen.