Ralf blijft als fanatiek verzamelaar altijd zoeken naar pareltjes die nog ontbreken in zijn verzameling. “Je moet doelen blijven houden. Als ik alle shirts al heb, is de lol er snel vanaf”, zegt hij.

Hoewel zijn vader voor Feyenoord was en zijn moeder voor 'die andere club' werd Ralf dankzij zijn broer en twee neven fan van PSV. “In het seizoen 1988/1989 ging ik voor het eerst naar het stadion, dat was de debuutwedstrijd van Romário. Met zijn techniek had hij iets weg van Maradona. Het is de beste speler die we ooit in de Eredivisie hebben gehad. Jaren later heb ik hem ontmoet en heeft hij zijn handtekening op het shirt van dat seizoen gezet.”

Toch was het niet de Braziliaanse spits die hem in eerste instantie het meest bijbleef. “De 1-0 werd gemaakt door Juul Ellerman. Het stadion explodeerde bijna van vreugde. Door die goal werd Ellerman mijn idool. Voor mij zijn Mart van den Heuvel en Paul van Kemenade de echte clubmannen. Nuchtere Brabanders, die zorgen voor het familiegevoel bij PSV.”

Na zijn eerste wedstrijdshirt uit 1988/1989 begon de liefde voor verzamelen. Van de daaropvolgende jaren heeft hij vrijwel alle wedstrijdshirts in zijn bezit. “Het liefst heb ik shirts die tijdens de wedstrijd gedragen zijn. In de loop der jaren heb ik de nodige contacten opgedaan binnen de club en word ik goed geholpen.”

“Er zijn verzamelaars die kapitalen uitgeven. Ik koop ook regelmatig shirts, maar daarin ga ik niet te ver. Ik heb ooit 118 Engelse ponden betaald, maar dat vond ik al heel wat. Overigens bewaar ik alle shirts die ik krijg, ik zal ze nooit verkopen.”

Of we Ralf weleens in het stadion zien met een bordje waarop hij om shirts vraagt? “Daar ben ik op tegen. Al heb ik het jaren terug een keer gedaan. Mijn dochter is fan van Mauro Júnior en ze had die bordjes bij het Nederlands team gezien. Ik ben er maar in meegegaan, via Google een Portugese tekst opgeschreven en Mauro kwam na afloop van Jong PSV naar ons toe. Zijn shirt mocht hij niet geven, maar een week later kreeg mijn dochter op De Herdgang een trainingsshirt.”

Al pratend over zijn verzameling komt de ene anekdote na de andere voorbij. Zoals de jaren dat PSV-shirts geen logo hadden, maar ook een seizoen dat de ene speler wel een logo had en de andere niet. “Er was zelfs een wedstrijd dat Jan Heintze een ander shirt droeg dan zijn medespelers.”

Uit zijn honderden shirts is het moeilijk om de bijzonderste aan te wijzen. “Over het algemeen vind ik de oude Adidas-shirts uit de tijd van Romário het mooiste. Misschien niet qua model, maar vanwege het sentiment. Maar ik heb bijvoorbeeld ook goede herinneringen aan shirts uit legendarische seizoenen, zoals 2007 en 2016 toen we op het nippertje kampioen werden. En in 2018 pakten we de titel tegen Ajax.”

“De kampioenswedstrijd in 2007 was ongelofelijk. De laatste twintig minuten heb ik in het supportershome gestaan, ik hield het niet meer van de spanning. Ik hoorde een man bellen en die riep dat PSV kampioen was geworden. Ik ben terug naar het vak gerend en zag volwassen mannen met tranen, de ontlading was niet normaal.”

Over mooie seizoenen gesproken, het huidige kampioensjaar was er een om van te genieten. “Dat had ik vooraf echt niet verwacht en zeker de puinhoop bij Ajax niet. Feyenoord heeft het goed gadaan, maar PSV nog veel beter. We waren toe aan een kampioenschap en dat is gelukt: meer dan terecht.”

Bij een titel horen kampioensshirts, maar daar heeft Ralf als fanatiek verzamelaar niet zoveel mee. “Soms zie je ze al weken voor een kampioenschap, ik vind dat arrogant. Dat moeten wij niet doen, we zijn bescheiden. Ik geef er dan ook niks om als mensen PSV bestempelen als een provincieclub, ik ben daar juist trots op.”