Te land, ter zee en in de lucht was voor de laatste keer te zien in 2011. Na lange tijd wachten, is het programma nu weer terug op de buis. Een hele hoop nieuwe deelnemers, maar ook een aantal oude bekenden. "Dit is een programma dat mensen graag willen zien. Hier blijf je voor thuis", jubelt Johan Vlemmix. De entertainer uit Hoeven was vroeger vaak te zien bovenaan de schans waar hij het startschot verzorgde. "Zelf zou ik nu ook wel weer graag mee willen doen", lacht hij.

Toch laat Vlemmix dat nu over aan de nieuwe deelnemers. De ene na de andere groep komt voorbij met knotsgekke constructies. En allemaal hebben ze dezelfde overtuiging: wij gaan die bel halen.

Zo ook drie brandweermannen uit Schijndel. Ze lopen hun creatie, een kleine versie van de plaatselijke brandweerkazerne, voor de laatste keer even na. "Wanneer de kazerne de schans afglijdt en het water raakt, schiet de brandweerwagen eruit. En dan zo snel mogelijk naar de bel", vertelt brandweerman Andre Mioc.

Zijn twee collega's delen in het enthousiasme, hoewel een van de mannen ook behoorlijk nuchter naar het waterspektakel kijkt. "Zolang we de bel maar halen. Meedoen is belangrijker dan winnen", zegt Angelo van der Zanden. Brandweerman Kevin van de Mosselaar vult aan: "We hebben al erg veel schik gehad met het bouwen."

Vlakbij de brandweermannen staan twee heren in keurig witte overhemden te sleutelen aan een roestig vaartuig. Gelukkig geen échte roest, maar decoratie legt Brett van de Beurcht uit. De schilder gaat, samen met zijn collega Bart Hanegraaf, de bel proberen te halen. "Ik heb vroeger wel eens meegedaan. Dit is jeugdsentiment. En tot mijn verrassing mocht ik weer meedoen", vertelt Brett enthousiast.

De twee lachen wat af met elkaar. Zijn het de zenuwen die ze weg proberen te lachen? Brett heeft er vertrouwen in: "Ik heb het idee dat we het iets professioneler hebben gedaan dan vroeger. Toen heb ik wel eens de bel gehaald, maar vaker niet dan wel."

Wat alle creaties gemeen hebben, is dat ze ontzettend leuk zijn om naar te kijken. Zo ook de constructie van Wilco Schuurmans uit Someren. "Je bouwt hier aan met het doel dat het kapot gaat. Dat is wel eeuwig 'seunt'. Maar gelukkig wordt het op televisie uitgezonden en dus hebben we een aandenken."

En wat voor een aandenken. De constructie van Wilco heeft van alles wat. "We hebben er land, zee en lucht in verwerkt", laat Wilco zien. De zijkant van het vaartuig is versierd met kleurrijke grachtenpanden, een windmolen en een boerenschuur. "Mét een trekker erin", lacht de Somerenaar.

Ondanks dat niet iedereen de bel zal halen, zijn alle deelnemers blij dat ze mee mogen doen. Het bouwen aan de wagen levert net zo veel plezier op als het meedoen. "We gingen vijf weken elke avond aan de slag om iets moois neer te zetten. Uiteindelijk zijn het twee schouders die het project dragen, maar twaalf handjes die eraan hebben gewerkt. Dat doe je niet alleen", vertelt Wilco.