In het NAC Museum ligt nog altijd het schuimrubberen pak van mascotte Harrie NAC. Verkleed als mol jutte Cees Volders bij thuiswedstrijden het Bredase publiek op. "Ik word er nog vaak aan herinnerd", zegt hij. "Bijna dagelijks word ik wel Harrie genoemd."

Archivaris John de Leeuw van het NAC Museum heeft de outfit zó gevonden. Uit een doos komen de broek, de sokken, de handschoenen, het shirt en natuurlijk de typerende kop van de mol. Alles is er nog. "Het enige wat lastig was met dit pak was naar het toilet gaan", vertelt Cees Volders. "Door die grote handschoenen kreeg ik het zelf moeilijk uit. Ik heb dan ook weleens over die handschoenen heen geplast, haha."

Het is meteen weer lachen met de inmiddels 81-jarige Cees en op verzoek kruipt hij nog één keer in zijn bejubelde, maar ook verguisde rol als mascotte van de Bredase club.

"Ik was er dag en nacht mee bezig", vertelt hij, terwijl hij de sokken van Harrie NAC aantrekt. "Als PSV kwam, deed ik iets grappigs met lampen. Als de superboeren van De Graafschap kwamen, gooide ik spruitjes naar hun supporters en tegen Volendam zwaaide ik met een hengel met palingen eraan."

"Cees haalde als Harrie NAC de meest gekke fratsen uit en maakte het publiek helemaal gek", vertelt archivaris John de Leeuw van het NAC Museum. "Ook die ene keer tegen Feyenoord toen hij knock-out ging."

We schrijven 3 mei 1996. NAC speelt thuis en Harrie NAC jent de meegereisde Rotterdamse aanhang tijdens de warming-up door een varkenskop op te zetten en een bordje Rotjeknor omhoog te houden. Even later jut hij, met de eigen molskop inmiddels weer op, in de middencirkel het NAC-publiek nog even op. Maar daar gaat het mis.

"Het leek alsof Cees struikelde", weet John de Leeuw nog. "Hij viel op de grond en tijgerde heel langzaam naar de zijlijn. En iedereen lag weer helemaal in een deuk."

Maar deze keer hield de mascotte de boel niet voor de gek. "Ik heb de zijlijn nog gehaald, maar daar ben ik bewusteloos geraakt", vervolgt Cees Volders het verhaal. "Na een tijdje kwamen ze kijken en heeft de verzorger de kop afgetrokken en water in mijn gezicht gegooid. Ik moest naar het ziekenhuis, want ik had hartklachten en weet ik veel meer."

Het liep met Cees gelukkig goed af, maar niet met mascotte Harrie NAC. "Ik had die dag veel stress en ben later ook gestopt", vervolgt hij terwijl hij de oude broek aantrekt. "Een deel van het publiek vond een mascotte namelijk niet leuk. Vooral de rumoerige supporters op de B-side wilden die folklore niet meer. Dat was best jammer, want ik voelde me echt een ambassadeur van NAC. Alles voor de club, hé."

Maar er kwam nooit meer een mascotte bij NAC. "NAC is een traditieclub", legt De Leeuw van het NAC Museum uit. "We willen geen deuntje na een doelpunt en aan trommels in het stadion hebben we een hekel. De mascotte was even leuk, maar de meesten hadden het toch liever niet. Nog steeds niet. Voor Cees is het leuk om op terug te kijken en voor NAC een bijzonder hoofdstuk in de geschiedenis."

Cees heeft in het NAC Museum het pak inmiddels bijna helemaal aan en moet alleen de kop van de mol nog opzetten. Hij kijkt even ondeugend en plaatst het ding dan op zijn hoofd. Als een duveltje uit een doosje begint hij te dansen en te klappen: "Hup NAC!"