"Ik ben een gescheiden dame van 68 en ik woon in Eindhoven", stelt Francine zichzelf voor. Ze heeft een vlotte babbel, stond jaren voor de klas als docente Nederlands en liep ook rond in het bedrijfsleven. En toen ze eind vorig jaar een brief van de overheid op haar mat kreeg, dacht ze eigenlijk gewoon dat ze een boete te pakken had.

Het bleek een uitnodiging voor een Nationaal Burgerberaad over het klimaat, die nog zo'n 70.000 Nederlanders in hun brievenbus kregen. De overheid was namelijk op zoek naar een selectie van 'de Nederlander'. "Man, vrouw, jong, oud, alle lagen van de samenleving en door heel Nederland", vertelt Francine. "Politieke voorkeur maakte niet uit. Dus in mijn reactie heb ik precies ingevuld hoe ik over dingen denk."

Haar woordje heeft Francine wel klaar. "Ik ben heel erg voor het milieu, maar ik sta niet achter het klimaat-gebeuren", vertelt ze. "Ik geloof niet dat ons klimaat verandert. Dat doet het wel, maar dat doet het al miljoenen jaren."

Dus moet de overheid volgens haar vooral kijken naar wat haalbaar en leefbaar is. Mensen hoeven van Francine niet opeens te stoppen met het eten van vlees, er hoeven niet overal zonneparken te komen en we hoeven geen rijen met windmolens te planten. "We moeten grote bedrijven niet uit ons land wegjagen. Maar overconsumptie vind ik maar niks", zegt ze stellig.

"Alles wordt tegenwoordig zo gemaakt dat je het na vijf jaar gebruik weer moet vernieuwen. Dat vind ik schandalig", gaat Francine verder. En dát is het punt waar al haar 174 groepsgenoten het wel mee eens zijn. "Ik merk ook heel duidelijk dat iedereen vindt dat we beter om moeten gaan met ons voedsel. We moeten minder eten weggooien. En niet bij elke scheet in een vliegtuig stappen. Maar we moeten vooral eens wat beter met elkaar communiceren."

Dus komen de 175 leden van het Burgerberaad élke maand een weekend lang samen om met elkaar over reizen, voedsel en het milieu te praten. En daar zit standaard een gespreksleider bij. "Het kan wel verhit zijn, maar eigenlijk is de uitvoering zo ontzettend mooi. Het wordt geaccepteerd als iemand anders denkt. En het gekke is dat je elkaar altijd wel weer vindt."

En zo is Francine sinds dit jaar opeens uren in de week met 'het milieu' bezig. Allemaal om uiteindelijk, samen met haar 174 groepsgenoten, tot een advies te komen. "Dat mogen we dan uitbrengen aan de Tweede Kamer. Maar of ze er ook iets mee gaan doen?", ze vraagt het zich hardop af.

Ze is zelf in elk geval razend enthousiast over het initiatief en hoopt vaker ergens haar plasje over te mogen doen. En aangezien ze droomt van een land waar referenda gehouden worden, is dit voor haar alvast een stapje in de goede richting.