Année groeide op in Rotterdam, maar op 8-jarige leeftijd kozen zijn ouders tijdens de oorlog, vanwege de bombardementen, voor een verhuizing naar Tilburg. “Ik werd daar al na een paar weken geweldig opgevangen door een vader van een vriendje. Hij was oud-speler van het eerste elftal en secretaris van de club. Ik ging eerst vaak naar het inmiddels failliete RFC in Rotterdam, maar Willem II werd een heel belangrijk deel van mijn leven.”

Hij begon op zijn twaalfde in de jeugd te spelen voor Willem II: “In het veld was ik verdediger en later middenvelder. Een talent was ik niet, daar kwam ik al vrij snel achter.” Daarna bekleedde hij diverse functies binnen de club. Zo is hij bijvoorbeeld keeperstrainer geweest, maar ook scheidsrechter, bestuurslid en 36 jaar achter elkaar stadionspeaker. Ook is hij perschef geweest en schreef hij jarenlang wedstrijdverslagen voor de club.

Willem II behaalde in het seizoen 1998/1999 de tweede plaats in de Eredivisie en daarmee speelde de club voor het eerst in zijn geschiedenis Champions League. “Ik schreef in mijn verslagen veel over tactische zaken en de toenmalige trainer Co Adriaanse las mijn teksten altijd. Hij gebruikte ze zo nodig voor zijn voorbereiding op de volgende wedstrijden.”

Dat Année geliefd is bij Willem II, blijkt wel uit het feit dat de persruimte naar hem is vernoemd. In de ruimte waar de journalisten zich voor elke wedstrijd verzamelen hangt een grote foto van hem. Daarnaast gaat ieder jaar bij Willem II de Peter Année-award naar de vrijwilliger van het jaar. In 2017 werd zelfs een biografie over zijn leven uitgebracht.

Boven alles is Année supporter van zijn club. Niemand heeft zoveel wedstrijden van Willem II gezien als hij. Iedere thuiswedstrijd zit hij in het Koning Willem II Stadion en tot een paar jaar terug was hij er ook tijdens uitduels bij. De kampioenschappen zijn hem het meest bijgebleven, zoals in 1952 en 1955 toen de Tilburgers de beste van Nederland waren. "Ook zijn we meerdere keren gepromoveerd en gedegradeerd, dat vergeet ik nooit. En helaas speelden we ook zo’n twintig jaar in de eerste divisie.”

De huidige zestiende plek betekent voor Willem II voetballen in de play-offs. Maar gezien de vorm van de Tilburgers heeft de eigen aanhang weinig vertrouwen in handhaving. “In alles is Willem II een Eredivisieclub, behalve met het spel", concludeert Année. "We zitten weer in de puree. In al die jaren ben ik wat gewend, maar ik kan echt nog weleens vloeken. Mijn vrouw moet me dan even kalmeren. Of we het gaan redden? Voorspellen is volstrekte onzin in het voetbal. Hopen dat het lukt met de nieuwe paus”, zegt hij lachend.

Maar dat zijn geliefde club moet strijden voor handhaving verbaast hem niet. “We hebben maar enkele spelers met een goede basistechniek, die de snelheid van de bal goed kunnen bepalen. De meeste spelers kunnen dat niet. Ik zie liever een goede pot voetbal dan tobbers, maar dat is het lot van iedere club in de middenmoot of daaronder. Willem II heeft te weinig geld en kan nooit concurreren met kapitaalkrachtige clubs. En daarbij is de transfermarkt in Nederland en daarbuiten totaal verziekt.”