“We zien al jaren een verharding richting onze lhbti-community”, vertelt Anja. “Toen in 2001 het homohuwelijk werd ingevoerd, dacht ik: nu mogen wij hetzelfde als hetero's. Maar het is alleen maar slechter geworden.”

Jolanda heeft dat zelf ervaren. “Ik liep samen met mijn vrouw hand in hand over straat. Ineens rende een groep jongeren achter ons aan. We konden alleen maar vluchten”, vertelt ze. “Dat je door je geaardheid uit het niets gehaat wordt door iemand, kan ik niet begrijpen.”

Sindsdien houdt Jolanda in het openbaar de hand van haar vrouw niet meer vast. Ze is zeker niet de enige. “Ik ken niemand hier die dat durft, laat staan zoenen. Want als we dat wél doen, worden we nageroepen met ‘vuile lesbo’ of erger. Daarom doen we het niet”, zegt Anja. “De agressie lijkt mee te vallen, maar dat komt door onze voorzichtigheid.”

Online krijgen Jolanda en Anja veel haat, soms zelfs doodsbedreigingen. “Ik ben al 25 jaar getrouwd met een vrouw. Je zou denken dat ik dat gewend ben, maar het raakt me nog steeds”, vertelt Jolanda. “Veel reacties komen van anonieme mensen die niet doorhebben hoe kwetsend ze zijn. Wij zijn ook gewoon mensen.”

Om deze ervaringen te delen en bespreekbaar te maken, maken ze samen de podcast De Brabantse Pot-cast. Daarin praten ze open met de queer community over wat ze meemaken. “We krijgen veel positieve reacties vanuit de community die blij is dat wij het voor ze opnemen”, vertelt Anja.

Toch weten ze vooraf dat er ook negatieve reacties zullen komen. “Iedereen mag een mening hebben, maar dat betekent niet dat je anderen mag veroordelen, uitschelden of kwetsen”, zegt Jolanda. "Helaas gebeurt dat nog veel te vaak."

De vrouwen vinden dat het tijd is voor een positief tegengeluid. Daarom organiseren ze zaterdagmiddag het Iedereen Mag Zoenen Festival in het centrum van Den Bosch. “Als jij als transgender, homo of lesbo niet veilig over straat kunt, heb je zaterdagmiddag hier een plek waar je even mag zijn wie je bent”, zegt Jolanda. “Daar doen we het voor.”

Het festival is niet alleen voor de queer community. “Ik hoop juist dat bezoekers beseffen dat wij gewone mensen zijn, maar toevallig houden van iemand van hetzelfde geslacht. Of dat we zijn geboren in een lichaam dat niet past.” Jolanda vult aan: “En dat de een niet meer is dan de ander. We willen dat er respect is voor liefde tussen mensen, ongeacht geaardheid.”

Wanneer is het festival geslaagd? “Als het hier zaterdagmiddag vol staat met mensen die elkaar gewoon kunnen zoenen of hand in hand durven te lopen. Dan barst ik echt uit elkaar van trots”, zegt Anja.

Voor Jolanda draait het niet alleen om die ene dag, maar om het gevoel dat mensen meenemen naar huis. “Deze ene dag gaat ons leven en dat van de queer community niet veranderen. Maar het maakt wel dat zij zich geaccepteerd voelen. Dat ze het gevoel hebben dat er mensen zijn die begrijpen dat het niet altijd even makkelijk is. En dat ze een dag ten volle zichzelf kunnen zijn”, zegt ze. Wat haar betreft zit de échte winst in wat er daarna gebeurt. “Als mensen blijven denken: laat iedereen gewoon zichzelf zijn."