"Dooie vissen, allemaal dooie vissen." Dat is wat Piet zag toen hij begin mei niksvermoedend naar de vijver in zijn tuin liep. "Het heeft me hard geraakt. Ik had ze al twaalf jaar, zelf gekweekt en ik was er kei trots op."

Zijn vijver, omringd met lantaarnpalen, een net tegen de vogels en een rustgevend, kabbelend watervalletje, ligt er leeg bij deze zaterdagmiddag. "Normaal zitten we hier altijd lekker buiten en kijken we naar de vissen. Ze zijn heel mooi en ook erg tam."

De renovatie aan het dak van zijn huurhuis aan de Stokroosstraat werd de vissen uiteindelijk fataal. "Ze zaten hier op het dak te werken", zegt hij over de bouwvakkers. "Die gasten waren aan het roken en gooiden die peuken vervolgens in mijn vijver." Het geluid van het kabbelende watervalletje klinkt terwijl hij naar de vijver tuurt. "Het heeft me het leven van 51 koikarpers gekost."

Hij is woest op de bouwvakkers die zijn geliefde vissen doodden met hun afgedankte peuken. "Ik vind het dramatisch dat het zo moet gaan, dat mensen zo'n misselijk karakter hebben", vertelt hij. "Ik heb ze weggejaagd. Ik hoef geen bouwvakker meer te zien, ik heb ze ook niet nodig."

Even leek er weer hoop voor de 75-jarige Piet. "Een vriend van me kwam naar me toe", zegt hij. "Hij vertelde me dat er een autobedrijf was dat koikarpers had zwemmen, ze wilden ze graag aan me geven."

Met goede moed om zijn vijvertje wederom te bevolken met vrolijke karpers, stapt hij samen met zijn vriend in de auto richting Vinkeveen. "Het was een flink eind rijden. Maar daar zwommen ze in een vijver." Het was liefde op het eerste gezicht. Een dag lang zwoegde hij om de karpers te vangen. "We zijn van elf tot zeven uur continu bezig geweest met het vangen van de vissen."

Met een wagen vol nieuwe geschubde vrienden keert hij terug naar Eindhoven. Eindelijk was zijn vijver na het peukenincident weer vol met leven, tot het noodlot voor zijn zwemmende kameraden wéér toesloeg. "Door de stress zijn er toch weer veel overleden. Ze hebben verder geen mooi leven meer kunnen hebben, dat vind ik erg jammer."

In totaal 24 van zijn nieuwe karpers verruilden de tijdelijke poel van Piet voor de eeuwige vijver. "Ik kan het niet beschrijven wat dit met me doet", zegt hij. Toch houdt hij hoop dat het handjevol karpers die er nog zijn in leven blijven. "Het zijn net mijn kindjes, ze zijn gewoon hartstikke mooi. Ik blijf gewoon ademhalen, iedere karper is er een."