Yoran is nooit teruggevonden. Het verdriet om het gemis is bijna anderhalf jaar later nog steeds voelbaar in huize Krol. "Ik realiseer me nu pas wat ik mis en altijd zal blijven missen", zegt Mirjam. Zichtbaar geëmotioneerd zit ze met haar man Daniël aan de keukentafel, terwijl dochter Thirza binnenkomt en kat Guusje aan een tas snuffelt.

In het leven van het gezin barst in de onstuimige nacht van 23 december 2023 een storm van ongekende omvang los, zo beschrijven ze het op hun Instagrampagina 'Gebroken goud in rouw'. Ze zijn enorm ongerust als Yoran na een jongerenavond niet meer thuiskomt. Vader springt in de auto en moeder belt meteen de politie en jongerencentrum De Pomp in Almkerk, maar daar blijkt hun zoon dan al weg te zijn. Ze twijfelen geen moment en zetten direct een zoektocht met de auto en de fiets op touw.

Om het ergst denkbare uit te sluiten, gaan medewerkers van het jongerencentrum bovenop de Merwedebrug kijken. Daar wordt Yorans fiets gevonden. "Die hoorde daar niet te zijn", blikt Daniël aangeslagen terug. De brug, zo’n twaalf kilometer van het jongerencentrum vandaan, ligt namelijk niet op de route naar huis. "Dan weet je genoeg", zegt Mirjam met een brok in haar keel. "Dit is niet goed."

Tijdens het zoeken en het lange wachten, bidden ze tot God en blijven ze hoop houden. Enige tijd later wordt Yorans jas teruggevonden in het water bij Papendrecht. Met man en macht wordt er langs rivier de Merwede naar hem gezocht. Het is de grootste burgeractie ooit in Nederland. “Een enorm hart onder de riem", zegt Mirjam. "Het voelde surrealistisch, alsof het niet ons verhaal is."

Het eerste jaar na Yorans vermissing gaan Mirjams emoties alle kanten op. "Dat was echt overleven", zegt ze. "Inmiddels voelt het weer wat meer als leven." Ook Daniël heeft het zwaar met het gemis van zijn zoon, maar durft weer wat positiever naar de toekomst te kijken.

Volgens hem moet je rouw niet alleen verwerken, maar ook verweven in je leven. "Het is rouwen met de riemen die je hebt." Hij legt uit: "Je gaat alleen vooruit als je beide peddels gebruikt. De ene peddel is gericht op verlies en gemis. De andere peddel is gericht op herstel en de waarde die je aan de rest van je leven geeft."

In januari vorig jaar werd er door 2500 mensen naar Yoran gezocht:

De politie vindt geen aanwijzingen van een misdrijf en gaat ervan uit dat Yoran in de rivier is terechtgekomen en is verdronken. "Dat weten we 99,99 procent zeker", zegt Daniël. "Dan ga je zelf een puzzel leggen, maar we weten niet of die klopt", staat Mirjam hem bij. Yoran heeft namelijk geen afscheidsbrief achtergelaten en zijn lichaam is nog altijd niet gevonden. "We zijn nog steeds vastberaden om hem te vinden."

Tot op de dag van vandaag missen ze hun sociale en ondernemende jongen. Daniël glundert als hij vertelt hoe trots hij was op Yorans gedrevenheid. Ook Mirjam krijgt een fonkeling in haar ogen als ze vertelt hoe ze zich haar zoon herinnert. "We deelden dezelfde flauwe humor. Ik kon altijd enorm met hem lachen."

Ook Yorans vrienden missen die momenten met hem. "Als Yoran er was, was het gezellig, zeggen ze tegen ons. Hij was ook een luisterend oor voor hen. Ze wisten dat het veilig was om met hun problemen bij hem aan te kloppen."

In een boek dat het gezin nu schrijft, brengen ze hun emoties onder woorden en leert de lezer Yoran kennen. Daarnaast delen Daniël, Mirjam en hun dochter Thirza hun inzichten over rouw. "Het is soms zwaar om mijn gevoelens en gedachten op papier te zetten, maar de rouw en het gemis ervaar ik nu anders", zegt Daniël.

Ze hopen dat hun woorden bemoedigend zijn voor anderen die te maken hebben met rouw. Het gezin blijft niet hangen in de pijn van hun gemis, maar leeft vanuit de hoop die het inmiddels heeft gevonden. "We weten dat we Yoran weer gaan zien in de hemel", zegt Mirjam standvastig. "Dat is de hoop waar we aan vasthouden."

Het boek heeft, net als rouw, geen deadline. Het gezin wil er alle tijd en ruimte voor nemen. Naar verwachting is het boek medio 2026 verkrijgbaar.