Op het moment dat Maartje op de grond lag, ging de camera naar haar ploeggenoot Laura Nunnink die aandachtig toeschouwer was. Ze raakte afgelopen zaterdag in de heenwedstrijd tegen SCHC ernstig geblesseerd aan haar knie en ligt er naar verwachting een jaar uit. Gezien de pijn die op het gezicht van Maartje af te lezen was, was er ook dit keer angst voor een zware blessure.

"Ineens voelde ik pijn in mijn kuit en ik schrok. Daarna voelde ik ook de pijn in mijn beide scheenbenen en de andere kuit. Toen wist ik al snel dat het maar kramp was. Ik heb nooit eerder kramp gehad tijdens een wedstrijd, geen idee hoe het kan. Misschien was het de combinatie van spanning en veel speelminuten."

De Udense moest gewisseld worden en zag langs de kant dat haar ploeg de landstitel veroverde door SCHC met shoot-outs te kloppen. "Ik maakte deel uit van het rijtje voor de shoot-outs en wilde graag mijn verantwoordelijkheid nemen. Helaas kon ik geen stap meer verzetten. Dat vervolgens de jonge generatie klaar stond om het over te nemen, daar kan ik alleen maar van genieten."

Na afloop ging Maartje op de schouders bij haar ploeggenoten tijdens het bedanken van het Bossche publiek. "Toen ik werd opgetild, schoot de kramp er weer bijna in", zegt ze lachend.

Het was al haar tiende landstitel, maar volgens de oud-international een bijzondere. "Ik kan het nog steeds niet geloven. Iedereen zegt wel dat wij de titel moeten pakken, maar voor ons is dat absoluut niet normaal. Ieder jaar is het weer keihard werken en knokken voor resultaten. Over dit seizoen kunnen we alleen maar tevreden zijn met een kampioenschap, beker en een Europese prijs. Alleen in de zaal wonnen we niet, dat is een mooi doel voor volgend jaar."

De speelster die bij het 1-1 gelijkspel de Bossche goal maakte, was iemand die je wellicht niet zo snel verwacht. Rosa Fernig schoot raak uit een strafcorner en speelde daarnaast achterin een sterke wedstrijd. "Het was een heel spannende wedstrijd. Ik ben heel blij dat we hebben gewonnen, de sfeer was niet normaal goed."

De Tilburgse kon na afloop niet direct een feestje vieren, want de pers en supporters kwamen massaal op haar af. "Normaal willen journalisten mij niet spreken, maar nu komen ze allemaal. Ik vind het leuk om mee te maken. En dan al die kinderen die een handtekening vragen. Super, ik maak voor iedereen tijd. Dat feestje komt later wel, de dag duurt nog lang."