Willem II-speler Tommy St. Jago rijdt al maanden toeterend en zwaaiend langs, terwijl hij Vittorio achter het aanrecht ziet afwassen. Op dat moment had hij nog geen idee wie de toeterende man die achter zijn zaak woonde was.

Een paar weken geleden raakten ze in gesprek, toen de voetballer samen met zijn vriendin Nazeli Kouki een kopje Perzische thee kwam drinken. Pas toen kwam hij erachter dat de toeterende man St. Jago was.

Het gesprek ging niet over voetbal en roem, maar over dromen. En over zijn eigen verhaal, hoe hij als vluchteling naar Nederland kwam en zijn eigen bedrijf startte. "Hij keek me aan en vroeg waarom ik, avond na avond, tot diep in de nacht aan het werk ben. Ik glimlachte. 'Dit is geen werk', zei ik. 'Dit is leven.'” St. Jago (25) gaf hem daarom een keer twintig, in plaats van vier euro. "Hard werken mag beloond worden."

De speler waardeert dat hij zo hard werkt. "En ik waardeer zijn inzet voor de club." En ook zijn nederigheid. "Ondanks wat hij bereikt heeft, blijft hij gewoon. Hij is een voorbeeld van hoe je met hard werken ver kunt komen. Hij verbindt mensen, ongeacht achtergrond, afkomst of politieke voorkeur, net als ik."

Thee
Zelf hecht hij ook veel waarde aan mensen die hun werk passioneel uitvoeren. "Dat merk je bij hem." Zijn vriendin neemt vaak een ijsje, terwijl hij zelf alleen thee neemt. "Geen ijs", lacht hij. "Want hij moet trainen, zegt hij altijd. En dat suiker niet goed voor hem is." De Iraniër was even oud als de voetballer nu toen hij naar Europa kwam. "Ik heb mijn carrière op andere manier gemaakt. We zijn allebei voorbeelden van hoe je met hard werken ver kan komen."

Zijn zoon is Willem II-supporter en groot fan van de speler. "Toen hij hoorde dat ik bevriend met hem was geraakt, vroeg hij of ik een shirtje aan hem kon vragen." Hij komt vanavond thuis uit Duitsland. "Ik stuurde hem al een appje: 'Kijk wat ik heb'. 'Echt waar?', vroeg hij. Het is echt waar, zei ik. Ik vond het heel lief van Tommy."

Voor Vittorio is het shirt een tastbaar bewijs van iets groters. “Willem II is gedegradeerd. Dat is pijnlijk. Maar Tommy laat zien: verlies is niet het einde. Maar juist uit verlies groeit karakter.”