Het grootse avontuur van vice-admiraal Boudewijn Boots is niet begonnen ergens op een schip of aan zee, maar op 1 april 1964 in Veghel. "Veghel-Zuid om precies te zijn. Ik was daar de zevende bewoner van die wijk."

Niet ver van zijn huis was de Zuid-Willemsvaart. "Ik denk dat het wel iets wakker heeft gemaakt in mij. Ik zag al die mooie binnenvaartschepen en ik vroeg me als klein kind al af hoe Sinterklaas het toch voor elkaar kreeg om helemaal vanuit Madrid in de haven van Veghel te komen."

Na de middelbare school ging Boots naar de zeevaartschool in Vlissingen. Hij werd stuurman op de grote handelsvaart, maar moest niet veel later in dienst. "Ik kwam bij de marine terecht en wist eigenlijk niet zo goed wat ik deed. Al was het wel een mooie ervaring in een tijd van de Koude Oorlog. Met jonge mensen belangrijk werk doen. Dat trok me aan."

Zijn passie voor leven en werken op zee bleef en zo besloot hij bij de marine te blijven. In de jaren die volgden maakte hij veel avonturen mee. "Ik weet nog dat ik als jonge officier na een lange reis voor het eerst binnenkwam in een haven in Kaapstad, in Zuid-Afrika. Dat vond ik zo’n mooi moment. Maar zo zijn er heel veel."

"Als militair zoek je altijd de grenzen op", vertelt hij over die tijd. "Ik ben ook een half jaar in Afghanistan geweest. Dan reed je door een land dat kapot was van de oorlog en de Taliban die iedereen het leven zuur maakte. Je komt dan af en toe in situaties dat het niet fout kan en mag gaan, terwijl je geen kans hebt eigenlijk. Daar leer je om je hoofd koel te houden."

Inmiddels is Boots al ruim 35 jaar bij de marine en heeft hij flink wat verschillende functies gehad. Waar hij ooit als wachtofficier op een schip begon, kreeg hij later een totaal nieuwe rol binnen het ministerie van Defensie. "Eerst heb ik alle soorten missies van Defensie gepland als afdelingshoofd bij de Directie Operaties. Daarna ben ik voor de NAVO ingezet en uiteindelijk ben ik plaatsvervangend Commandant der Strijdkrachten geworden, de op één na hoogste militair van het land."

Sinds een half jaar heeft de vice-admiraal een nieuwe functie als inspecteur-generaal der krijgsmacht (IGK). "Ik ben niet meer alleen van de marine, maar van heel Defensie. Ik praat met veel mensen en die kennis breng ik naar de minister. Het is een soort brugfunctie."

"En daarnaast help ik mensen die problemen hebben. Ik ben ook de militaire ombudsman", vult hij zijn functie aan. "Het is even wennen, maar het bevalt goed. Je kunt veel betekenen in deze tijd vol veranderingen. De militaire wereld verandert. Het is uitdagend."

Na jaren van bezuinigingen breidt defensie nu om die reden juist uit. Boots brengt daarom met regelmaat een bezoek aan verschillende partners. Eén van die werkbezoeken is De Haas Shipyards in Rotterdam. "Zij bouwen schepen voor defensie. Het is fijn om te praten met hun over hoe dat gaat en vooruit te kijken naar hoe we kunnen samenwerken als er een crisis of een conflict zou zijn."

Het werk als IGK brengt Boots dus op heel veel verschillende plekken, al blijft zijn geboorteplaats toch altijd nog extra bijzonder. "Ik heb er nog familie en vrienden in de buurt wonen, dus ik kom er nog met regelmaat. Ik verloochen mijn afkomst niet. Een stuk van mijn hart is altijd nog Brabants. Het is een stukje van mezelf."