Tot de jaren zestig kwamen steenmarters in Nederland nauwelijks voor, maar inmiddels zijn de marterachtige roofdieren een groeiende bron van irritatie. Stank, kapotgebeten kabels en geritsel in het plafond, tot slapeloze nachten aan toe. Volgens de Marterstichting komen de steenmarters steeds meer voor in gebieden waar ze vroeger niet eens in de buurt kwamen.

De steenmarter was zo goed als verdreven uit ons land, tot vanuit Duitsland een variant overkwam die had geleerd om in huizen en schuren te slapen, vertelt bioloog Van Uchelen van de Marterstichting. "Ze houden van warme, donkere plekjes. Doordat wij onze huizen steeds beter isoleren, komen ze graag op bezoek."

Hoewel er geen officiële cijfers zijn van het aantal steenmarters in de provincie, neemt niet alleen het aantal steenmarters, maar ook het aantal overlastmeldingen toe. "Het zijn nachtdieren en je merkt pas dat ze er zijn als ze overlast geven. Er komen steeds meer meldingen uit heel het land, ze zijn echt aan het oprukken", waarschuwt de bioloog.

Meestal merk je eerst niet dat ze er zijn. En bovendien doen ze ook nuttig werk: "Zo eten ze muizen en ratten", legt van Uchelen uit. Het is een van de redenen dat ze graag in de stedelijke omgeving zijn: "Waar mensen zijn, is eten. Ze kunnen beter overleven in de stad, dan in de natuur."

Daardoor is de kans groot dat als je vetbollen ophang voor vogels, of de brokken voor je kat buiten hebt staan, je onbewust een steenmarter voert.

In Geffen noemen ze het een 'drama':

Als ze dan toch overlast veroorzaken, dan is daar weinig aan te doen. "Vooral je huis goed dichtmaken, zorgen dat ze niet in je spouwmuren kruipen", tipt de marterexpert. “En stroomdraden kunnen helpen, bijvoorbeeld rond je regenpijp. Je kunt dat regelen samen met de dierenbestrijdingsdienst”, adviseert Van Uchelen. Volgens hem is dat een diervriendelijke manier om de beesten buiten de deur te houden: "Het schrikt ze af."

Een natuurlijke vijand hebben de marters nauwelijks. “Alleen verkeer en honger zijn echt een gevaar voor ze. Jonge marters worden nog wel eens gepakt door een kat, maar verder hebben ze vrij spel", zegt Van Uchelen.

"Ze gaan Nederland dus langzaam veroveren", denkt hij. Of dat erg is? "Dat is de natuurlijke selectie: het hoort erbij."