Als kind droeg Aden al ‘jongensachtige’ kleding, maar met drie broers thuis keek niemand daar echt van op. Pas in 2021 kwam hij uit de kast als transgender. Niet veel later volgden een nieuwe naam, hormonen, kort haar én een tattoo op zijn borst. “Dat wilde ik al lang en dit was het juiste moment."

Tatoeages had hij al meer, maar die op zijn borst is toch wel een van de mooiste, vindt hij. "Ik vond het ineens heel kaal daar", lacht hij. Wie de tattoo moest gaan zetten, wist hij meteen: “Kevin van Blackbear Ink heeft een bijzonder concept: From story to skin”, vertelt hij. “Mensen vertellen hem hun verhaal en daar maakt hij een ontwerp van. En een verhaal, dat had ik wel”, grapt Aden.

Hij zette de tattoo een half jaar na zijn operatie, en dacht dat het een pijnlijke sessie zou worden. "Ik voelde veel, maar op sommige plekken ook opeens niet. Door de operatie waren die plekken gevoelloos geworden, dat was een gekke ervaring", lacht hij.

De tattoo bestaat uit verschillende symbolen, verbonden met geometrische lijnen. Tussen die symbolen prijkt een belangrijk zinnetje: ‘Alles op zijn tijd’. “Het gaat over vertrouwen op dat het goed komt. Daar heb ik veel aan gehad tijdens mijn transitie en nu nog steeds is het mijn anker als ik het lastig heb."

‘Tijd’ speelt een hoofdrol in zijn transitie. “Wachten is een groot onderdeel”, zucht Aden. “Je wacht op je intake, afspraken, op de psychiater. Telkens gaan er weer maanden overheen. Je wacht eigenlijk nergens op, behalve op jezelf mogen worden.”

En dat is loodzwaar. “Ik had geluk met mijn genderteam. Zij zeiden: ‘We hoeven niet overtuigd te worden van wie je bent', maar niet iedereen heeft dat geluk", zegt hij. Aden vindt het systeem ouderwets en zwart-wit: "Als je bijvoorbeeld depressief bent of verslaafd bent, dan vertraagt dat het proces, maar is het gek dat je somber wordt als anderen over jouw leven beslissen?"

Aden kijkt in de spiegel: “Ik moet even spieken hoor, ik weet ook niet uit mijn hoofd waar alles staat”, lacht hij. Hij wijst naar vleugels van een vlinder rondom een zandloper: "De vlinder is een symbool dat meer transpersonen tatoeëren." Juist daarom was hij bang dat de tattoo misschien standaard zou worden, "maar Kevin heeft er iets origineels van gemaakt", zegt hij trots.

Nu hij uit de kast is, kan hij meer zichzelf zijn. “Keek ik voor mijn transitie in de spiegel, dan herkende ik mezelf nooit echt”, legt hij uit. “Pas toen ik begreep waarom dat was, namelijk dat ik transgender ben, kon ik dat masker loslaten.” Ook dat gevoel staat in symbolen op zijn borst, met een gebroken masker voor een spiegel.

Open zijn over dat gevoel, bijvoorbeeld naar zijn ouders en zijn vriendin, is een belangrijke stap geweest. "In het begin vond ik het heel moeilijk om erover te praten, want ik schaamde me. Maar het is uiteindelijk de sleutel tot mijn transitie geweest."

Voor Aden is de tattoo een persoonlijk symbool. "Het is een herinnering aan wat ik heb geleerd: dat je moed en geduld nodig hebt in je leven, zeker om jezelf te zijn", zegt hij.

Dat merkte hij ook afgelopen zomer op een festival. "Ik had mijn blouse open en een festivalganger vroeg naar de betekenis achter mijn tattoo." Dat is spannend: "Je ontkomt er niet aan om je hele transitieverhaal te vertellen en je weet nooit hoe mensen daarop reageren", zegt hij.

"Bovendien is het míjn verhaal, de afsluiting van het medische stuk van mijn transitie. Nu kan ik weer focussen op het leven zelf."