Van vrijdag tot en met zondag vult de binnenstad van Den Bosch zich met jazz, soul, funk en brass en dat zorgt voor een bijzondere sfeer. Sommige bezoekers luisteren met kippenvel, hebben tranen over de wangen, of staan juist te swingen, dansen en zingen. "Het weer, dáár hebben we geen invloed op", lacht bestuurslid Nikki Verstegen. "Maar het is de 51e keer voor dit festival, dus ook dat zijn we gewend.”

Jazz in Duketown is het grootste gratis jazzfeest van Nederland dat enkel op vrijwilligers draait. Nikki is er trots op dat iedereen dit met elkaar doet. “In de aanloop er naartoe werken we met zo’n 50 mensen in commissies. Tijdens het weekend zijn dat er nog eens 150. We hebben vanmorgen nog de groepsfoto gemaakt op de Parade. Dat is echt flink proppen.”

Door die mensen kan de toegang tot het festival gratis blijven en dat is voor de organisatie enorm belangrijk. Alleen, doordat het vrijblijvender is, hangt de komst van bezoekers ook meer met andere factoren samen. Zoals, jawel, het weer. Als meer mensen op de bank blijven zitten, komt er ook minder geld binnen bij de bar en de 'Piekers', zoals de vrijwilligers met een collectebus genoemd worden. "Dus die regen maakt het niet makkelijker. Maar de jazzliefhebber komt toch wel", zegt Nikki. "Wie weet gaan we volgend jaar wel een podium overkappen", zegt ze. "Maar ja, dat kost ook geld."

Nikki zelf is misschien wel een goed voorbeeld van het warme hart dat de vrijwilligers het festival toedragen. Het geeft haar voldoening om te voelen hoe zij dit, samen met die grote club, voor elkaar bokst. "De allereerste keer dat ik dit deed, merkte ik het al. Als dan die artiesten uit hun dak gaan, iedereen staat te dansen en jij hebt dat mede mogelijk gemaakt, dan rollen de tranen echt over mijn wangen."

Volgens haar zegt het veel dat de meeste vrijwilligers het al jaren achter elkaar doen. Zelf heeft ze al 16 edities op de teller. "Je werkt aan een gezamenlijk doel. 'Dit kan niet', bestáát gewoon niet. We gaan het gewoon met elkaar fixen. Dat onvoorwaardelijke, dat voel je zó sterk hier. Het is verslavend", zegt trots.

Zoals bij bijna elke stichting waarbij vrijwilligers zijn betrokken zijn, is het ook voor Jazz in Duketown lastig om nieuwe aanwas te vinden. "Mensen zijn veranderd na corona", constateert Nikki. "Sommigen hebben nieuwe gewoontes of snappen niet waarom je gratis zou werken." En dat vindt ze ongelofelijk zonde, "want je krijgt er wel degelijks iets voor terug."

Een andere manier om geld op te halen, is via de wc. Dit jaar moeten bezoekers voor het eerst betalen voor een toiletbezoek. “Dat voelde dubbel en is ook echt niet over één nacht ijs gegaan. Maar liever betalen voor de toiletten, dan voor een kaartje", vertelt Nikki. "We willen dat Jazz in Duketown voor iedereen toegankelijk blijft, ook voor mensen met een kleinere portemonnee.”

Voor iedereen dié dus thuis op de bank zit, heeft ze nog een tip. "Kom nog even kijken naar Michelle David die afsluit in de Uilenburg. En Valvetronic! Twaalfkoppige brassband, dat wordt echt knallen!”