Die vraag zijn onze collega's van t' Brabants Buske, in de naam van de wetenschap natuurlijk, eens goed gaan onderzoeken. Maar eerst kwam een handjevol scoutingleden bij elkaar om de lekkernij te bereiden. Dat begint natuurlijk bij het maken van de snack zelf. En hoe lekker een frikandel volgens velen ook is, het is en blijft eigenlijk gewoon afvalvlees.

"Maar deze niet", verzekert een van de scoutingkoks de verslaggever van t' Brabants Buske. "In deze frikandel gaat namelijk alleen kip en spek." 18 meter frikandellenvlees maken is nog best een opgave, maar gelukkig heeft de scouting een apparaat dat het grootste deel van het werk doet.

Na het bereiden komt de volgende stap in het recordpogingproces: het bakken van de snack. Maar met een lengte van 18 meter past deze natuurlijk niet in een reguliere frituurpan. Dus bedacht de scouting een oplossing: een zelfgeknutselde constructie van gasbranders en regengoten met daarin wat water om de frikandel te koken. Daarna wordt het water vervangen door vet om het delleke lekker goudbruin in af te bakken.

En dat afbakken is nog best spannend, want de constructie is van tevoren niet getest. Maar voor alles een eerste keer, onder het genot van luid geklap van de 'scoutingkindjes' is het moment dan eindelijk daar. De frikandel wordt rustig in het vet gehesen.

Na zes minuten frituren is-ie klaar en hebben de scouts het wereldrecord in handen. De aanwezigen krijgen de kans om een stukje van de record-snack te proeven. En het antwoord op de niet-onbelangrijke vraag of de frikandel smaakt, is unaniem: Ja, hij smaakt!