De inwoners van Oirschot kozen dit als belangrijkste traditie die niet verloren mag gaan. Daarom is het door de gemeente in mei tot immaterieel erfgoed verklaard. Jo moet er met zijn team voor zorgen dat er elk dag genoeg kaarsjes klaarliggen en dat het netjes blijft.

“Dit gaat er allemaal in een week doorheen”, zegt hij. Hij heeft zojuist de ene na andere doos gesjouwd en in de rekken geplaatst. “Op bijzondere dagen moeten we meerdere keren aanvullen. Het blijft een fenomeen dat mensen hier komen om een kaarsje aan te steken.”

De inwoners van Oirschot zijn maar wat gehecht aan 'hun' kapel. De gemeente maakt een lijst met tradities van het dorp die niet verloren mogen gaan. ‘Een kaarsje aansteken in de kapel bij Maria van de Heilige Eik’ werd door de inwoners gekozen als belangrijkste traditie die moet blijven behouden. In mei kwam deze traditie daarom als eerste op de Inventaris Immaterieel Erfgoed Oirschot.

“Van heinde en verre komen ze hier. Uit België, Breda, Limburg. Mensen komen hier met hetzelfde doel: een kaarsje aansteken. Er komen hier ook heel veel Oost-Europeanen die de godsdienst anders beleven dan Brabanders. Je staat er met bewondering naar te kijken.”

Jo krijgt heel uiteenlopende redenen te horen. "Tijdens de examenuitslagen was het hier druk met moeders die kwamen om een kaarsje aan te steken. Of mensen komen om overledenen te herdenken. Een kaarsje aansteken geeft denk ik extra kracht.” Zelf doet hij dat ook met enige regelmaat. “Op de sterfdag van iemand of op de verjaardag van iemand die er niet meer is.”

Cees van Vugt uit Steenbergen is in de buurt op vakantie met zijn vrouw. "Wij komen hier jaarlijks en we gaan altijd direct hier naartoe. We zijn katholiek." Hij steekt ook een kaarsje aan. "Mijn gedachten zijn natuurlijk voornamelijk bij familie en kennissen. En de vrede, want de wereld staat natuurlijk bol van ellende."

Zijn vrouw Corrie steekt het kaarsje voor de kinderen en kleinkinderen op. "Dat het allemaal goed mag gaan. Dit hoort er gewoon bij. Als je aan het fietsen bent, kom je wel kapellen tegen. Die zijn meestal kleiner. Dit is een grote, mooie kapel."

Met een aantekenbriefje in de hand telt Jo om hoeveel kaarsen het per jaar gaat. Na enig telwerk komt hij op gemiddeld 90.000 kaarsen per jaar. De grote kaarsen kosten vijf euro. De kleine kaarsjes een euro, terwijl dat begin dit jaar nog de helft was. “Er werd te weinig aan overgehouden, maar nu is het te doen. De kostprijs is behoorlijk en de leverancier is bezig om biokaarsjes te produceren." Van de opbrengst kan een deel van de kapel onderhouden worden.

De kapel is al oud, maar in een ding zijn ze hier heel modern: betalen kan tegenwoordig ook digitaal met een QR-code. "Voorheen waren er mensen die altijd moesten wisselen. Dat gebeurt bijna niet meer."