Te weinig voetballers en teveel concurrenten, deze amateurclub stopt ermee
Oss is een stad met zo’n 60.000 inwoners en heeft -naast profclub TOP Oss- zeven clubs in het amateurvoetbal. Bovendien ligt Berghem Sport, een club met ruim 1.000 leden, op een steenworp afstand.
De gemeente investeert in drie sportparken in Oss (van voetbalclubs TOP, Margriet en O.S.S.’20) en in die van Berghem Sport.
Bij een aantal kleinere clubs zoals Cito en FC Schadewijk zijn er door weinig teams en hoge kosten problemen en sv Ruwaard is nu het eerste slachtoffer. De vereniging is financieel gezond, maar met drie overgebleven teams was er te weinig draagvlak om door te gaan.
“Ruwaard was altijd een warme club met een sociaal hart. We hebben er zoveel mooie momenten meegemaakt”, zegt Verhoeven. “Maar dit zagen we al langer aankomen. Sportief ging het de laatste tien jaar bergafwaarts. Het begon met een hoofdtrainer en een groep spelers die eind juni plotseling vertrokken. Spelers uit ons achtste elftal moesten bijspringen.”
“Tot aan corona stond het nog redelijk overeind. Daarna ging het keihard. Als je vanaf de jeugd geen instroom meer hebt, dan moet je telkens nieuwe jongens halen. Dan is min of meer het einde in zicht. Vroeger kwamen bijna alle spelers uit de wijk Ruwaard, de laatste jaren wist ik vaak niet eens waar ze woonden.”
Er waren in de loop der jaren meerdere gesprekken over samengaan met FC Schadewijk en Cito. Uiteindelijk zette sv Ruwaard die stap niet. “Terwijl ik denk dat met wat gezond verstand en welwillendheid er best een club op ons sportpark kan voetballen. Al was het uitstel van executie geweest. Want laten we eerlijk zijn, teruglopende ledenaantallen is een probleem bij veel clubs. Ik ken voorbeelden van drie dorpen die nu samen een club hebben.”
Verhoeven mag met recht 'mister Ruwaard' worden genoemd. In 2023 werd het hoofdveld naar hem vernoemd. Op z'n 28ste kwam hij in Oss wonen vanwege zijn werk op een middelbare school en meldde hij zich aan bij SV Ruwaard. "Het eerste elftal haalde ik niet, ik was te langzaam", zegt hij lachend. In de ruim 50 jaar daarna was hij erg betrokken, onder meer als voorzitter, penningmeester en als onderdeel van de klusploeg.
“Ik kom nog een ochtendje in de week voor het onderhoud van het sportpark, want er zijn lokale zorgpartners die er gebruik van blijven maken. En verder verveel ik me niet hoor. Ik zit bij muziekverenigingen, leer vreemde talen en sport in de buitenlucht. Maar geen SV Ruwaard meer, dat doet pijn.”
Martijn Elbers (53) voetbalde zo’n 20 jaar in het eerste elftal van SV Ruwaard en was daarna onder andere vrijwilliger binnen de jeugdopleiding en jarenlang voorzitter. “Het is jammer en vervelend dat we stoppen. Een verrassing was het niet meer, er was gewoon te weinig aanwas en er zijn teveel clubs in Oss. Het was kansloos om het zacht uit te drukken. Wij zijn de eerste die sneuvelen. Als club mogen we wel trots zijn dat we het netjes en schuldenvrij afsluiten en de eer aan onszelf hebben gehouden.”
Met een afscheidsfeest op vrijdag en zaterdag een groot deel van de dag opruimen voelde het raar voor de Ossenaar om het sportpark af te rijden. “Ik ben er 45 jaar geweest en dat stopt nu. Mijn knieën zeggen dat het mooi is geweest, dus naar een andere club ga ik niet. Maar er is niets mooiers dan met een team in de kleedkamer te zitten, een potje te voetballen en na afloop een biertje met een bruine fruitschaal.”