Heidi is één van de mensen met wie Merlijn Passier een nacht doorbrengt voor zijn serie Merlijn en de Nachtbrakers. Daarin onderzoekt de programmamaker wat er allemaal in onze provincie gebeurt als iedereen ligt te slapen.

“Mijn man is drie jaar geleden overleden, dus ik móest weer aan het werk. Ik heb ook nog een baan in de zorg, anders red ik het financieel niet”, vertelt ze. “Daar werk ik tot negen uur ‘s avonds, dan ga ik ongeveer drie uur slapen en dan doe ik de kranten. Als ik dan weer thuis ben, probeer ik van 7:00 tot 11:00 uur ook nog even te slapen.” En dan wacht de avonddienst in de zorg weer.

Onverwoestbaar
Heidi kwam veertig jaar geleden voor de liefde naar Brabant. Ze is geboren in Dresden, in Oost-Duitsland. “Ik ben na de dood van mijn man maar een week thuis gebleven. Ik kon mijn draai niet vinden en wilde snel weer aan de gang. Ineens sta je overal alleen voor.”

Heidi meldt zich dan ook nooit ziek. Of nouja, één keer. “Ik ben een keer gevallen tijdens het bezorgen en toen heb ik mijn knie gebroken”, vertelt ze. “Toen ben ik nog twee dagen doorgegaan met bezorgen, maar daarna ging het echt niet meer. Er is een tekort aan bezorgers, dus iedereen moet zijn best doen. Dan moet je niet flauw zijn.”

Dat doorzettingsvermogen was ook haar man niet vreemd. Hij bezorgde ook kranten. “Bijna tot aan zijn dood heeft hij nog kranten bezorgd. In december deed hij nog zijn rondes en in februari overleed hij”, vertelt Heidi.

Favoriete gleuf
Om 3:20 uur heeft Heidi alle kranten gevouwen en gesorteerd en kan ze met Merlijn beginnen aan de bezorgronde. Geen fietstassen vol kranten, maar alles in grote bezorgtassen over de schouder. “Ik doe het altijd lopend, dat vind ik het fijnst.” En zo wandelt Heidi iedere nacht dezelfde ronde van 9 kilometer.

Voor Merlijn afscheid neemt, heeft hij nog wel een prangende vraag. “Heb je nou ook een favoriete gleuf?”. Als Heidi is bijgekomen van de slappe lach, heeft ze er zowaar een antwoord op. “Ik heb wel gleuven die ik minder fijn vind. Van die lage, dan moet ik hurken met die tassen en daarna weer omhoog!”