Aan een grote tafel, samen met een heleboel andere zusters, zit Egberta. Voor haar bijzondere verjaardag krijgt ze uit handen van de burgemeester van Meierijstad een brief en foto van de Koning. "Die ga ik inlijsten. Heel mooi. Ik had nooit durven denken dat ik dit zou halen."

'Want ik ben flink ziek geweest, maar gelukkig eet ik weer", vult ze vol levenslust aan. "Als je maar gezond en goed bij geest mag blijven, is het fijn. Dat je niet tot last bent voor andere mensen. Mijn vader en moeder zijn beide honderd geworden, dus ik heb goede genen, denk ik. Ik heb een mooi leven gehad en dat heb ik nu nog."

Zuster Egberta is geboren in dorpje Rijkevoort en komt uit een groot gezin met zes broers en vijf zussen. Ze ging naar de huishoudschool, maar spijbelde er veel. Later ging ze naar de naaischool in Boxmeer. In 1950 trad ze in bij de Zusters van Liefde in Schijndel.

Ze werkte in die tijd in het ziekenhuis en gaf les. In 1964 werd ze gevraagd om ontwikkelingswerk te doen in Zambia in Afrika. "Het was wel spannend, zeker met de taal. Ik weet nog dat ik daar te horen kreeg dat ik een groepje jongens moest gaan leren om stenen te maken. Die waren bedoeld om huizen van te bouwen."

"Maar ik had daar helemaal geen verstand van, want thuis hoefde ik dat niet", vertelt ze. "En ze hadden daar niets, dus alles moest met de hand. Ik leerde gewoon door te doen. Het was een gezellige en leuke tijd met zijn allen. Ik leerde veel van ze en zij van mij", lacht ze.

Ruim twintig jaar bleef ze in Afrika. Uiteindelijk keerde Egberta terug in Schijndel. "Als je ziet wat ze allemaal heeft meegemaakt in die tijd, dat is echt niet normaal. Het is mooi om te zien dat ze na al die jaren nog steeds het plezier kan hebben om haar honderdste verjaardag te vieren", vertelt de algemeen overste zuster Agnes Vos.

De zusters laten het bijzondere jubileum ook niet zomaar voorbij gaan. Na de koffie en het gebak is er een viering in de kapel in het verpleeghuis. Ook komt er familie langs en daarnaast wordt alles vastgelegd op camera door de 87-jarige zuster Arnoldi. "Daar mag je alleen maar dankbaar voor zijn dat je dat nog kunt."

"Ik deed dit altijd met een andere zuster, zij had de leiding hierin, maar zij is er niet meer", vertelt Arnoldi over het filmwerk. "Dus ik probeer het nu zo goed als mogelijk te doen. Ik film en monteer dit allemaal zelf voor het jaaroverzicht. Dan heb je stukjes nodig van alles wat er gebeurt door het jaar heen."

En het kroonstuk van de dag, zuster Egberta zelf, geeft zelf ook nog een cadeau weg. Het is namelijk een gouden tip over hoe je honderd jaar wordt. "Nou, je moet gewoon gezond leven. En het gewone leven van iedere dag aanvaarden. Als het fout gaat, dan gaat het fout. Ga niet bij de pakken neerzitten, maar neem het zoals het komt en haal daar het beste uit."