In de zomer duikt blauwalg vaak op en het is dan ook geen onbekend probleem. Toch wordt er hard gewerkt aan een oplossing. "Van nature hoort het in het water thuis", vertelt Miquel Lurling uit Sint-Oedenrode, die bij de universiteit in Wageningen werkt en al twintig jaar onderzoek doet naar de bestrijding van blauwalg.

"Als het warm wordt en er voldoende voedingstoffen in het water zitten, zoals het mineraal fosfaat en stikstof dan groeit de bacterie", vertelt hij. En om dat te bestrijden wordt heel veel geprobeerd. "Dat is niet altijd even succesvol. Micro-organismen om blauwalg tegen te gaan, worden gebruikt en gepromoot, maar er is vaak geen enkele wetenschappelijke onderbouwing of bewijs voor dat ze ook maar iets aan blauwalgoverlast zullen doen. Ze proberen dus maar wat." Toch zijn er ook maatregelen die wel werken, blijkt bij De Rauwbraken.

Toen er enkele jaren geleden zoveel blauwalg in de water zat dat de recreatieplas moest sluiten, deden Lurling en zijn studenten onderzoek. "Het water was hier helemaal groen, je kon de bodem niet zien. Eerst hebben we gekeken waar het water vandaan kwam: uit de grond en door de regen", vertelt hij.

Ook onderzochten ze de voedingsbron voor blauwalg, fosfaat, vandaan kwam. "Heel veel jaren zat er veel fosfaat in de bodem. Dat heeft zich opgehoopt en dat kwam vrij, waardoor de blauwalgjes er goed van konden peuzelen." Maar de onderzoekers hebben het fosfaat aangepakt.

Fosfaatbinder, een middel dat het mineraal vastzet in de bodem en niet schadelijk is voor de zwemmers, heeft de zwemplas gered. "Het jaar na het middeltje was het water kraakhelder", verklaart Lurling.

Waarom deze oplossing dan niet overal wordt toegepast? "Er hangt een prijskaartje aan", weet Lurling. "Verder is het niet overal toe te passen. Iedere plas heeft immers een andere toestroom van water en dus ook van het fosfaat dat de blauwalg voedt."

Toch is er voor veel plekken wel hoop, denkt hij. "Ook in Bergen op Zoom bij de Groote Melanen is door het waterschap onderzoek gedaan bij een plas. Daar hebben ze ook weer fosfaatbinder aangebracht en twee inkomende waterstromen omgelegd. Voor die ingreep was het elk jaar prijs met de blauwalg, en daarna niet meer."

"Maar die maatregelen kostten wel twee miljoen euro", weet Lurling. "De ingreep in de zwemplas in Berkel-Enschot was minder duur: "Hier kostte het maar 50.000 euro."

Dé gouden oplossing is het niet. Ook bij De Rauwbraken zijn de problemen niet voor altijd opgelost. Aan de randen van de plas zijn de groeiende algen weer te zien. Vorige week stond De Rauwbraken zelfs op de waarschuwingslijst van zwemwater.nl. Inmiddels niet meer.

Lurling pleit dan ook periodiek onderhoud. "Ik zou het liefst zien dat ze daar geld voor reserveren, want dan kun je hier gewoon prima blijven zwemmen."