Door het auto-ongeluk ligt Dylano ruim vijf weken in coma. Als hij wakker wordt, is de linkerzijde van zijn lichaam verlamd en kan hij zich van het ongeluk niets meer herinneren. “Hoe dit heeft kunnen gebeuren, blijft een grote vraag.”

Er volgt een zware periode van revalidatie. Vanuit zijn bed kijkt Dylano naar het NOS Journaal. “Er was een kabinetscrisis en ik zag hoe alle verslaggevers op het Binnenhof elkaar opzij duwden in de drukte.” Zijn grote droom was om politiek verslaggever te worden, maar vanuit zijn bed in het revalidatiecentrum zag hij die droom in duigen vallen: “Dit was iets wat ik nooit meer fysiek aan zou kunnen.”

In die weken voelde Dylano zich down en verdrietig. Tot hij op het idee kwam om zijn verhaal vast te leggen in een podcast: “Ik wilde steun, hoop en erkenning bieden voor mensen die hetzelfde meemaken.”

In de weken daarna ging zijn revalidatieproces als een speer. Na tien weken kon hij alweer lopen zonder hulpmiddelen, tot verbazing van de zorgverleners om hem heen. Inmiddels gaat het goed met Dylano. Ondanks dat de linkerzijde van zijn lichaam voor een groot deel verlamd is, kan hij veel zelf: “Ik kan weer lopen, aangepast autorijden en woon weer op mezelf in Tilburg. Ik ben nog wel erg snel vermoeid, ik hoop dat dat snel wat beter zal worden.”

In zijn podcast 'Een reis naar herstel' praat hij met de mensen die tijdens zijn revalidatie het dichtst bij hem stonden. In de eerste aflevering praat hij met zijn zusje. Terwijl Dylano in coma lag, hield zij een dagboek bij. Ze sloeg geen dag over, zodat ze de gaten in haar broers geheugen zover mogelijk kon dichten wanneer hij wakker werd: “Ze noemde het ‘Dagboek voor Didi’, dat is de bijnaam die ze mij gaf. Ze schreef pagina’s vol over wat ze meemaakte en wat er die dag gebeurde in Nederland."

Zijn zusje hield het dagboek bij tot op de dag dat haar broer uit zijn coma ontwaakte: "Toen schreef ze: Didi maatje! Je hebt ons de beste dag ooit bezorgd. Hier hebben we vijf weken op gewacht. Wat was dit een bijzonder moment voor ons, dat is onbeschrijfelijk.”

In de andere afleveringen van de podcast praat Dylano met verpleegkundigen, fysiotherapeuten en een lotgenootje. "Het meest bijzondere was het moment dat ik terug kwam bij de verpleegkundigen van de intensive care. Ze vertelden dat het echt de kroon op hun werk was om mij zo terug te zien. Voor mij was het heel fijn om mijn verhaal door de ogen van anderen te horen."

Door het werken aan de podcast kreeg Dylano weer motivatie om te studeren. Afgelopen week haalde hij zijn propedeuse en daarmee kan hij vanaf september beginnen aan het tweede studiejaar van zijn opleiding. Maar een wilde studententijd zit er voor Dylano niet meer in: "Tijdens mijn studie zit doordeweeks stappen er voor mij niet meer in. Gelukkig heb ik daar niet zoveel moeite mee. Wat ik heb, heb ik en daar moet ik het maar mee doen. En gelukkig lukt dat mij vrij aardig."

De podcast 'Een reis naar herstel' is te beluisteren op Spotify.