Ieder weekend is er ook een nieuwe aflevering van de Stuifmail-podcast. Beluister de podcast hier:

Groene eitjes op de tuinblouse, die regelmatig op een paaltje hangt

Gemma van de Klundert-Bertens vond op haar blouse, die ze in de moestuin draagt, ineens groene eitjes. Ze wil graag weten van wie deze zijn. Volgens mij is de dader het vrouwtje van de groene schildwants, ook wel groene stinkwants genoemd.

De eitjes van deze groene schildwants zijn heldergroen van kleur en worden normaal gesproken in groepjes op de onderkant van bladeren gelegd. Hier dus ook op een blouse, die in de moestuin hangt. De eitjes lijken op kleine tonnetjes met een ronde deksel. Naarmate de larven zich ontwikkelen, worden ze donkerder van kleur en zijn de rode oogjes van de nimfen zichtbaar. Evenals een donker driehoekje waarmee ze het ei zullen openen.

De volwassen groene wantsen (imago) danken natuurlijk hun naam aan de groene kleur van een groot deel van hun lichaam. Enkel de punten van de vleugels aan de achterzijde zijn bruin. Maar vlak voordat deze wants aan de winterslaap begint, wordt het lichaam helemaal bruin. Als de winter voorbij is en de lente begint, wordt het lichaam weer groen. De naam stinkwants heeft deze wants gekregen omdat ze bij een aanval een smerig ruikende substantie uit klieren aan de zijkant van het borststuk afscheidt.

Geen meikever, maar wat is het wel?

Rianne Basten kwam een kever tegen, die er anders uitziet dan de meikever. Vooral de kleur viel haar op. Wat Rianne gezien heeft, is een julikever. Deze kever heeft inderdaad een ander kleur op de dekschilden dan de meikever, die bruine dekschilden heeft. Julikevers hebben vind ik mooiere dekschilden. Die dekschilden hebben een gemarmerde tekening in de kleur zwartbruin en daarnaast witte of gele vlekken.

De julikevers horen, net zoals de meikevers, thuis in de familie van de bladsprietkevers. Overigens zijn er drie die naar een kalendermaand zijn genoemd, vanwege hun activiteiten. Zo heb je dus de overbekende meikevers, de junikevers en de in Nederland steeds zeldzamer wordende julikevers. Beide geslachten zien er zo uit, maar het vrouwtje is een stuk groter (vier centimeter). Mannetjes hebben daartegenover grote, gevederde antennes.

Volwassen julikevers bevinden zich graag in dennenbossen, waar ze hoog in dennenbomen eten aan dennennaalden. De larven van deze julikevers, engerlingen genoemd, eten net zoals de larven van andere bladsprietkevers wortels van grassen. Daarnaast eten ze vooral organisch materiaal, maar ook wortels van planten. Zoals hierboven al aangegeven worden julikevers steeds zeldzamer in ons land. Men zou ze enkel nog kunnen tegenkomen in de dennenbossen bij kustduinen.

Ik ben dus reuze benieuwd waar Rianne, die prachtige kever is tegengekomen. Toch lijkt er een verrassende wending aan te komen. Geleerden verwachten namelijk dat de julikever zich weer wat zal gaan uitbreiden door de klimaatopwarming. Het is een namelijk een warmteminnende soort die waarschijnlijk dus zal profiteren van de stijgende temperaturen.

Wat is het gele mosachtig gekleurde plantje dat ik gezien heb?

Hans Bruinsma was aan het wandelen in de duinen van Schoorl en daar kwam hij een geel gekleurd mosachtig plantje tegen. Hij vraagt zich af wat dat geweest kan zijn. Bij het zien van de foto zag ik meteen dat het geen mos, geen plant en zelfs geen zwam is, maar iets heel anders. Dit is een myxomyceet, die wij nog steeds in het Nederlands slijmzwam noemen. Hopelijk verandert dit snel, want die naam schept allerlei verwarring. Wat Hans gezien heeft, was gele heksenboter. Dit wordt ook weleens runbloem genoemd, maar dat vind ik niks. Dat maakt de verwarring namelijk nog groter, omdat dit organisme geen bloemen kent.

Heksenboter is dus geen zwam of paddenstoel, maar een myxomyceet. Myxomyceten hebben geen zwamdraden, het zijn vaak eencellige wezens. Het lichaam, plasmodium genoemd, van heksenboter - dat je op de foto ziet - kent verschillende tinten geel. Het is bros, sponzig en teer en het verplaatst zich. Vandaar ook het slijmspoor of kruipspoor. Heksenboters voeden zich met micro-organismen, die op diverse natuurlijke en niet natuurlijke ondergronden te vinden zijn. Je ziet heksenboter vooral op dood hout.

Rubriek mooie foto’s
In de rubriek mooie foto's dit keer een foto die gemaakt is door Theo Zelen. Hij legde iets vast dat op het oog op een afgebroken takje lijkt, maar het zijn twee vlinders. Om precies te zijn twee parende wapendragers. Dit zijn nachtvlinders, die op eikentakjes lijken.

Natuurtip
Vrijdag 1 augustus kun je van halfacht tot halftien 's avonds op zoek gaan naar reeën in natuurgebied Kampina bij Boxtel.

Reeën zijn schuw en zoeken het liefst tijdens de schemering en het ochtendgloren naar voedsel, want dan is het rustig in het gebied. Je ziet ze vaak bij de bosranden en als je heel voorzichtig en stil bent, heb je de kans dat ze blijven staan. Maar altijd zijn er sporen die hun aanwezigheid verklappen.

Meer informatie:
• Aanmelden is verplicht, dit kan via deze link.

• Deelnemen kost 12,50 euro,. leden van Natuurmonumenten betalen 8,75 euro.

• Startlocatie is de parkeerplaats aan de Annadreef, via de Kempseweg in Boxtel.

• Deze excursie is gericht op volwassenen, oudere kinderen zijn onder begeleiding van een volwassene welkom.

• Trek stevige wandelschoenen aan.

• Draag kleren die passen bij het weer.

• Controleer jezelf achteraf altijd op teken.

• Honden mogen niet mee.