Chiel en Femke kochten in 2012 de voormalige leerlooierij uit 1876. Toen de koop beklonken was, stroopten Chiel en Femke de mouwen op en verbonden eerst alle gebouwen op het terrein met elkaar. “Vervolgens hebben we het hele huis van onder tot boven gestript. Nieuwe daken, nieuwe vloeren. Ook hebben we nog een garage bij het huis getrokken. Verder hebben we in het huis een open keuken en een vide gemaakt”, beschrijft Chiel de bouwwerkzaamheden.

Vier jaar geleden in 2021 kwam de gereedschapskist nog een keer tevoorschijn. De drie kinderen van het stel kregen ieder op de eerste verdieping een eigen slaapkamer. Chiel en Femke maakten op de begane grond een eigen slaapkamer en badkamer. Toen de bouwsteigers verdwenen kwam er een prachtig verbouwd huis tevoorschijn. “Hier gaan we nooit meer weg. We zitten hier goed”, dachten Chiel en Femke destijds.

Waarom dan toch verhuizen en je huis te koop zetten? Chiel: “De moeder van een kennis moest naar een verzorgingshuis. Haar huis stond in Meerdijk, een van de mooiste wijken in Waalwijk. Het ligt dicht bij de bossen en recreatiegebied Lido. Het nieuwe huis heeft meer mogelijkheden en een grotere tuin. Femke en ik zijn er gaan kijken. Het is echt iets voor ons. Toen is het balletje toch gaan rollen. Ik heb een eigen bouwbedrijf en ga het huis renoveren.”

Het stel bewaart mooie herinneringen aan de jaren dat ze aan het Laageinde hebben gewoond. “Van onze kinderen zijn de twee jongsten aan het Laageinde geboren. We hebben ze alle drie hier zien opgroeien. Dat zal ons altijd bijblijven. Het is een warm huis om in te wonen. We hebben het zelf gestript en weer opgebouwd. Van niks naar iets. Dat is ook uniek.”

De klokgevel is karakteristiek en past bij het huis, vindt Chiel. “Daar zie je er geen tien op een rij van. Het aanzicht is toch de charme van dit pand. Bij de verbouwing hebben we de gevel weer de speciale knipvoeg meegegeven. De dakkapellen zijn met zink bekleed.”

Chiel: “Het is gewoon een gezellig huis. Als we over een tijdje de deur aan het Laageinde sluiten, dan hebben we er twaalf jaar met veel plezier gewoond. Dat zal misschien ook wel een emotioneel moment worden.”