Het was een korte nacht voor Nieky. Hij heeft niet geslapen. "Dat lukte niet, door de adrenaline", vertelt hij, een beetje uitgeblust. De vechtsporter die zaterdag -even- geen kickbokser was maar juist bokser, heeft alles gegeven. Hij streed zaterdag voor twee. Voor zichzelf en voor zijn zoon: Geraldo. "Het is de eerste keer over de hele wereld dat zoiets gebeurde. Dat vader en zoon op hetzelfde gala staan."

Nieky ging dan ook kapot van de spanning. "Voor de zenuwen was het klote. Van m'n eigen wedstrijd, maar ook spanning van mijn zoon", zegt-ie. Eerst was namelijk Holzken junior aan de beurt. "Ik ben met hem naar de ring gegaan, toen hij moest vechten. Daarna moest ik me helemaal opnieuw opladen", zegt de trotse vader.

Hij is helemaal leeggetrokken door alle emoties. "Als je eigen vlees en bloed wint, krijg je ook een soort emotie, zeg maar." Die emotie is vooral trots. "Hij deed het super", zegt Nieky. "Binnen 32 seconden lag zijn tegenstander knock-out. Zo hoort het, daar word je beter van."

In zijn eigen gevecht lukte het Nieky alleen niet om zijn tegenstander knock-out te slaan. "Hij kwam om te knokken, niet om knock-out te gaan", zegt hij over zijn Albanese tegenstander. Dat was Edison Demaj, een bokser met een dikke nek, volgens Holzken. "Dat zijn moeilijke jongens om tegen te vechten. Dan moet je de hele tijd op zijn dekking slaan. Dat is geen fijne wedstrijd."

Toch won Nieky, alle tien de rondes staan op zijn naam. "Ik blijf altijd kritisch op mezelf, anders hou ik het niet al zo lang vol. Ik ben al 41, hé", zegt hij. "Maar er zijn heel veel en rake klappen uitgedeeld. Het hele gala was top en de sfeer was super. Dus daar gaan we vanavond maar een potje bier op pakken."