Verhagen herinnert zich die ochtend nog goed. Rond kwart over vijf werd hij wakker van een harde dreun. "Een soort aardbeving. Ik wist meteen wat er aan de hand was: er moest iets tegen het huis gereden zijn of er moest iets op gevallen zijn", vertelde hij een jaar geleden.

De voordeur kon hij niet meer openmaken, want die zat er niet meer in. De auto lag op zijn kant. "Het is allemaal heel onwerkelijk. Het is net alsof je in een film loopt."

Zijn vrouw belde 112, waarna er snel hulpdiensten kwamen. De man die tegen zijn huis was gereden, zat bekneld in zijn auto. De brandweer deed er zeker een uur over om hem te bevrijden, herinnert Verhagen zich.

Hij belde daarna meteen de verzekering. "Dan gaat alles vanzelf lopen." Hij schakelde een aannemer in, omdat hij het beter vond om het door de impact uit te besteden. "Dan hoef je er niet veel aan te doen. Het ging allemaal heel soepel."

Zijn vrouw en hij mochten eerst niet de woning in. "De brandweer moet het eerst veiligstellen; er zat een gat in de muur. Toen dat na een uur zo was, mochten we terug het huis in." Een bouwbedrijf timmerde het gat dicht. "Anders woon je op straat, en dat kan natuurlijk niet."

Het ongeluk in Beek en Donk, waar dinsdag een auto een woning binnenreed, raakte hem. “Ik snap wat die mensen doormaken. Het komt iedere keer weer binnen.” Zelf heeft hij de gebeurtenis kunnen verwerken. “Je moet het een plekje geven, want het heeft meer impact dan je wilt.”

"De hele voorkant moest er opnieuw uit en opnieuw opgebouwd worden", vertelt Verhagen. Toen de woning volledig hersteld was, vond hij rust. “Toen was het afgelopen.”

Voor mensen die hetzelfde meemaken, heeft hij een duidelijk advies. “Laat het over je heenkomen en praat van je af. Het is heel belangrijk om het een plekje te geven.” Maar, voegt hij toe: "Laat het daarna ook los. De kans is zo klein dat het nog een keer gebeurt. Daar moet je niet vanuit gaan, want dan heb je geen leven meer.”